Bedenimin havalanmasıyla "Pamir..." deyip kollarımı sardım. "uyu" diye kulağıma fısıldanan sesle, pelte kıvamında olan bedenimi tamamen bırakıp başımı boynuna soktum.
Odunsu kokusunu derin derin soludukça göz kapaklarım açılmak istese de uyanık davranıp uyuma numarama devam ettim. Bu kokusu için ne kadar beklemiştim.
Yıllardır onun hâyaliyle yaşamıştım. Şimdi ise kokusunu alıp, yanımda olsa da tamamen yanımda değildi. Ruhen eksiktim ben. Onun boşluğunu da kendisi doldurmadığı sürece yine dolduramazdım ben.
İyice burnumu sürttüm. "çok güzel.." diye istemsizce dudaklarımın arasından bunu dile getirdim.
Çok çok güzel hem de. Hayatım da aldığım en, en, en iyi koku olabilir. Gerginleşen bedeniyle "Eda..." dedi, "yerin de dur güzelim. İşleri zorlaştırma"
Güzelin...
Ben o nun güzeli m
