“เดี๋ยวโทร. ตามก่อนนะคะ” มัทนาทำตามแผนก่อนจะจัดการลากมาหยาไปทางด้านหลังโรงพยาบาล ดิเรกรับโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด มัทนาบอกว่าให้ไปหาแล้วจะเอาคลิปไปให้ แค่ทำตามที่ต้องการอีกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย ดิเรกเลยต้องไปหามัทนา
ส่วนดารินนั้น เธอโทร. ตามเพื่อนแต่ไม่ติด เห็นมัทนาเดินเข้ามาก็รีบเอ่ยถามในทันที เพราะถามคนอื่นๆ แล้วไม่มีใครเห็นมาหยาเลยสักคนเดียว
“พี่มะเหมี่ยวเห็นหยาไหมคะ”
“อ้อ... ลืมบอกไป มาหยาบอกว่าปวดหัวไม่สบายน่ะ เลยขอลากลับไปพัก พี่เลยอนุญาตไปน่ะ”
“เหรอคะ” ดารินขมวดคิ้วเข้าหากัน
“นี่ก็เย็นแล้วไปเถอะ” การเข้าเวรนั้นมีเวรเช้า 8.30-16.30 น. เวรบ่าย 16.30-0.00 น. และเวรดึก 0.00-8.30 น.
“ค่ะ”
“เอาของมาหยากลับไปด้วยนะ คงปวดหัวจนลืมของ”
“ค่ะ” ดารินรับคำ รับข้าวของมาถือเอาไว้ก่อนจะยกมือไหว้พี่ๆ ที่เข้าเวรอยู่เพื่อกลับบ้านพัก
ดารินกลับมาบ้านอย่างร้อนใจ เธอหันไป
