โรงพยาบาลเอกชน
ห้องพักฟื้น VIP.
"เธอดวงตาเหมือนนีน่าจริงๆ" พ่อของคุณหมอเริ่มเดินได้บ้างแต่ยังนั่งบนรถเข็นวีลแชร์ ถึงจะพึ่งฟื้นได้ไม่ถึงเดือนก็รับรู้เรื่องราวทุกอย่างผ่านคนสนิทที่อยู่ในตึก "สวยมาก"
"ขอบคุณมากนะคะ" สาวน้อยยกมือไหว้
"ที่ฉันเคยหลงรักนีน่า ไม่ใช่เพราะรูปร่างหน้าตาที่สวยงามแต่เพราะความสามารถ อีกทั้งเป็นคนดี แต่ทุกอย่างเหมือนถูกกำหนดเอาไว้แล้ว เพราะฉันมักมากเจ้าชู้ สุดท้ายก็ไม่เหลือใคร ดีแค่ไหนแล้วที่รอดตายมาได้"
"ชีวิตคนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอนะคะ"
"ขอบใจนะ"
หมอไทเกอร์เดินมาหยิบน้ำเปล่าให้พ่อ ใบหน้าทั้งสองคนคล้ายคลึงกันอย่างมาก โดยเฉพาะแววตาดุดันน่าเกรงขาม
"สมพงษ์เป็นยังไงบ้าง" พ่อถาม
"แทนที่จะถามว่าลูกชายคนเดียวอย่างผมสบายดีหรือเปล่า แต่ไปถามหาสัตว์เลี้ยงซะงั้น"
"สมพงษ์มันไม่ดื้อด้านเหมือนแกไง ฮ่าๆ"
"สมพงษ์สบายดีแต่ผมเกือบตาย ทีนี้พอใจพ่อแล้วหรือยัง" ทันทีที่พูดตอบโต้
