เวลาต่อมา
พรึบ!
"เรนพ่อมาแล้ว"
"พ่อฮะ!"
ผมโน้มตัวลงไปอุ้มเรนขึ้นมาหลังจากที่ลงจากรถได้ผมก็วิ่งตรงเข้ามาหาลูกที่กำลังนั่งอยู่ด้านนอกทันที
"แม่อยู่ไหนครับ?"
"ด้านในฮะ"
ผมเดินไปที่ประตูทันทีขณะที่ตอนนี้ด้านในดูเหมือนจะวุ่นวายสุดๆ
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะ...นี่ใช่พ่อที่น้องเรนพูดถึงไหมคะ?"
"ใช่ครับ ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?"
"ไข้หวัดใหญ่น่ะค่ะ ต้องพาส่งโรงพยาบาลด่วนตอนนี้รถพยาบาลใกล้มาถึงแล้วคุณไม่ต้องห่วงนะคะ"
"เป็นหนักเลยเหรอครับ"
"ตอนนี้ยังคอนเฟิร์มไม่ได้ค่ะ ต้องเข้าโรงพยาบาลใหญ่ถ้าติดเชื้อในกระแสเลือดอาจมีอาการแย่ลงกว่านี้"
"ฮึก แม่จะเป็นไรไหมฮะพ่อ?"
"ไม่เป็นไรครับ แม่ของเรนแข็งแกร่งจะตาย"
ผมลูบหลังปลอบเรนที่กำลังร้องไห้หนัก และเป็นครั้งแรกเลยที่ผมเห็นว่าลูกร้องไห้หนักแบบจะขาดใจแบบนี้ ผมลูบหัวเรนก่อนจะมองตามเมลด้วยความเป็นห่วง ตอนนี้เธอกำลังถูกพนักงานเข็นเตียงออกไปเตรียมขึ้นร
