EP.4
1516 Words
หลายวันต่อมา
11.02 am.
'อีกสิบนาทีถึงครับ'
ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าหลังจากอ่านแชทจากพี่ธีร์ที่บอกว่าจะมาถึงในอีกสิบนาที ก่อนจะเดินไปตรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้งหลังจากลุกขึ้นมาแต่งตัวซะนาน แถมยังหยิบชุดเดรสที่ไม่ได้ใส่มานานมาใส่เพื่อไปเดทกับเขาในวันนี้เลย
สุดท้ายก็หลวมตัวใช้วันหยุดตัวเองไปเดทกับเขาจริงๆสินะ
"เฮ้อ"
อยู่ๆก็ตื่นเต้นขึ้นมาซะอย่างนั้น ฉันเม้มปากมองตัวเองในกระจกอีกครั้งด้วยความประหม่า ก่อนจะสะพายกระเป๋าถือและออกจากห้องลงมารอพี่ธีร์มารับ ไม่นานเขาก็ขับรถเข้ามาจอดที่หน้าหอ แต่วันนี้เขาเปลี่ยนมาใช้รถอีกคันที่ดูจะนั่งสบายกว่าเดิมมากๆ
พรึบ
"โห สวยว่ะ"
ฉันเงยหน้ามองพี่ธีร์หลังจากที่เขาลงจากรถและชมฉัน
"ขอบคุณค่ะ"
"แต่งตัวแล้วสวยขึ้นกว่าเดิมจริงๆนะเนี่ย แต่ตอนไม่แต่งก็น่ารัก"
"ชมพอแล้วน่า"
"ทำไม หนูเมลเขินพี่เหรอคะ?"
ฉันมองค้อนพี่ธีร์หลังจากที่เขาเดินมาเปิดประตูรถให้ วันนี้เขาเองก็แต่งตัวดีมากๆ แม้จะใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีชีด แต่มันก็เข้ากับรูปร่างที่ดีของเขาสุดๆ แน่นอนว่าวันนี้เขาใส่แว่นเช่นเคยแต่ใส่แบบกรองแสงดูเรียบๆ แต่เขาก็ยังคงหล่อมากอยู่ดี
"อยากชมพี่ไหม?"
"คะ?"
"ก็เห็นหนูมองพี่ไม่วางตาก็เลยคิดว่าหนูกำลังชมพี่ในใจอยู่แน่ๆ"
"หลงตัวเอง"
พี่ธีร์เลิกคิ้วมองฉันอย่างกวนๆก่อนเขาจะเอื้อมมือมาบีบแก้มฉันด้วยความเอ็นดู
"หลงหนูเมลด้วยค่ะ"
ฉันเม้มปากมองตามพี่ธีร์หลังโดนเขาบีบแก้มแถมยังหยอดคำหวานใส่ทั้งอย่างนั้นก่อนเขาจะเดินมาขึ้นรถ และขับพาฉันออกจากหอไปร้านอาหารที่เขาบอกว่าเขาจองไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
"ทำไมวันนี้เปลี่ยนรถเหรอคะ"
"ก็เห็นเมลนั่งไม่ค่อยสบายพี่เลยเปลี่ยนคันน่ะ คันนั้นลูกรักพี่ก็จริงแต่ถ้าเมลนั่งไม่สบายพี่ก็ไม่อยากให้ทนเท่าไหร่"
พี่ธีร์ตอบกลับมาพร้อมกับขยับแว่นที่ตัวเองที่กำลังสวม ขณะที่ฉันกำลังนั่งหัวใจเต้นแรงกับคำตอบของเขา...จริงๆก็ไม่เคยบอกนะว่ามันเมื่อย แต่เขาสังเกตุเห็นเองแบบนี้ฉันก็ไปต่อไม่ถูกจริงๆ
"ขอบคุณนะคะ"
"วันหลังถ้าไม่โอเคบอกพี่ได้ตลอดเลยไม่ต้องเกรงใจหรอก"
"อือ เอ่อ...วันนี้พี่ดูดีมากๆเลยนะ แต่งตัวเข้ากับแว่นที่ใส่ด้วย"
"หึ พี่คิดไว้อยู่แล้วว่าหนูต้องชอบ"
พรึบ
ฉันเม้มปากมองพี่ธีร์หลังเขาเอื้อมมือมาจับมือฉันไปกุมไว้ระหว่างขับรถไปที่ร้านอาหาร...จริงๆก็ไม่คิดว่าตัวเองจะหลวมตัวจนถึงขั้นนี้นะ แต่พอได้คุยกับเขาทุกวันและได้ไปไหนมาไหนด้วยกันมันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าระหว่างฉันกับพี่ธีร์มันดีจริงๆ
เวลาต่อมา
"จริงๆพี่ไม่ได้คิดมาก่อนนะว่าหลังจากกินข้าวจะพาหนูเมลไปไหนดี"
ฉันละสายตาจากอาหารที่กำลังกินก่อนจะมองพี่ธีร์ที่กำลังเท้าคางมองมาที่ฉันอยู่ เขายกยิ้มมุมปากพลางตักข้าวเข้าปากด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มจนฉันขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัย
"ยิ้มอะไรคะ?"
"ก็ถ้าไม่รู้จักไปไหนไปเล่นที่คอนโดพี่ไหม ถึงจะไม่มีแมวแต่มีอย่างอื่นให้ดูนะ"
"ถ้ายังพูดแบบนี้อยู่เมลจะแจ้งตำรวจแล้วนะ"
"ไม่พูดแล้วครับ"
พี่ธีร์หัวเราะออกมาอย่างขำๆ ขณะที่ฉันกำลังหรี่ตามองเขาอย่างเอือมระอา ชอบพูดอะไรแปลกๆอยู่เรื่อย
"เมลอยากไปดูพี่ทำงานน่ะ"
"ห๊ะ"
"ก็ในเมื่อเมลไม่ค่อยว่างช่วงเย็น เพราะงั้นวันนี้ก็เหมาะที่จะไปดูพี่เพ้นท์ลายสุดๆแล้วค่ะ"
"วางแผนไว้ป่ะเนี่ย?"
"เปล่านะ"
"วันนี้พี่อุตส่าห์ปิดร้านมาเดทกับหนูเลยนะ แต่หนูอยากเห็นพี่ทำงานเนี่ยนะ"
"ไม่ต้องก็ได้นะคะ เมลเองก็ลืมขอโทษค่ะ"
ฉันมองพี่ธีร์ด้วยความรู้สึกผิดหลังเพิ่งคิดได้ว่าตัวเองเพิ่งทำตัวเอาแต่ใจไป ฉันนี่ก็นิสัยไม่ดีซะจริง
"พี่ล้อเล่นครับ ถ้าหนูอยากไปดูเดี๋ยวพี่พาไป ดีซะอีกวันนี้ร้านปิดคนไม่เยอะ"
"จะดีเหรอคะ จริงๆเมลไปดูวันอื่นก็ได้นะ"
"วันนี้แหละเหมาะสุดแล้ว เราซื้อของไปทำสุกี้กินที่ร้านพี่ด้วยไหมกินข้าวเย็นที่นั่นแล้วค่อยกลับ"
พี่ธีร์เลิกคิ้วมองฉันด้วยรอยยิ้มหลังเขาเสนอมาแบบนั้น แล้วในใจฉันเองก็อยากจะไปดูเขาทำงานจริงๆฉันเลยไม่ได้ปฏิเสธ และพยักหน้าตอบตกลงเขาไปทั้งอย่างนั้น
"โอเคดีลครับ"
ฉันยิ้มออกมาบางๆ ก่อนเราจะกินข้าวกันจนเรียบร้อยและไปหาซื้อของเข้าไปทำสุกี้กินกันที่อู่ของพี่ธีร์ต่อ
"อ่า...จริงๆพี่ไม่ได้เข้ามาซื้อของสดนานแล้วน่ะ"
"ก็ว่าอยู่ว่าพี่จะเอาคะน้าไปทำไมในเมื่อเราจะทำแค่สุกี้"
ฉันหัวเราะออกมาอย่างขำๆหลังพี่ธีร์หยิบคะน้าใส่ตะกร้าทั้งๆที่เขาควรจะหยิบพวกผักบุ้งที่วางอยู่ข้างๆ
"เดี๋ยวหนูเลือกผักเองพี่ไปเลือกเนื้อเถอะ อยากกินเนื้ออะไรก็หยิบเลย"
"พี่ว่าให้เธอเลือกให้เลยดีกว่า ดูแล้วเธอคงทำอาหารกินเองบ่อยนะเนี่ย"
"ค่ะ ก็บ่อยอยู่อีกอย่างเคยทำงานร้านอาหารด้วย"
"ว้าว"
ฉันเลิกคิ้วมองพี่ธีร์ที่กำลังยืนช้อนหลังตัวเองอยู่ แถมยังชะโงกหน้ามามองด้วยความตื่นตาตื่นใจ กะอีแค่เลือกผักทำไมเขาต้องทำเป็นเล่นใหญ่ขนาดนี้ด้วยนะ
"พอมาเดินเลือกของสดกับหนูแบบนี้แล้วเราเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันกันเลยนะ"
"พูดอะไรของพี่เนี่ย"
"ฮ่าๆ มีคนเขินว่ะ"
"พี่ชอบพูดอะไรแปลกๆ"
"มันแปลกรึมันทำให้หนูเขินกัน"
"พี่ธีร์"
ฉันเงยหน้ามองพี่ธีร์อย่างไม่พอใจนักขณะที่เขากำลังยกยิ้มมุมปากพร้อมกับบีบแก้มฉันด้วยความมันเขี้ยว
"น่ารัก"
พี่ธีร์ขยับแว่นตาตัวเองขึ้นก่อนจะเดินไปเลือกเนื้อรอปล่อยให้ฉันยืนนิ่งใจเต้นแรงอยู่คนเดียว...ให้ตายเขานี่ถนัดเรื่องทำให้คนอื่นเขินได้ดีจริงๆ
- อู่ -
เอี๊ยด...
ฉันมองเข้าไปที่อู่ของพี่่ธีร์ด้วยความตื่นเต้นหลังจากเขาขับรถเข้ามาจอดภายในที่จอดรถของอู่ และแน่นอนว่ามันใหญ่โต และครบครันอย่างที่เขาโฆษณาไว้จริงๆ ทางฝั่งโรงจอดรถมีรถซูเปอร์คาร์มากมายที่กำลังจอดอยู่ ส่วนด้านบนชั้นสองเขาทำเป็นตู้ขนาดใหญ่เท่ารถที่มีซูเปอร์คาร์ที่ถูกเพ้นท์สีสวยๆโชว์อยู่ด้านใน ที่นี่มันใหญ่แถมยังหรูมากจริงๆ
"ป่ะ เดี๋ยวลงไปเก็บของก่อน"
"อือ ได้ค่ะ"
ฉันเดินตามพี่ธีร์ที่กำลังถือของสดลงจากรถ ก่อนจะเดินไปดูที่ห้องกระจกที่เขาว่า ตอนนี้ในนั้นมีแลมโบกินี่สีส้มที่ตอนนี้กำลังลงลายอยู่
"เป็นไง ผลงานพี่เลยนะเนี่ย"
"ทำไมเขาไม่แล้ปลายรถเอาคะ"
"แบบนั้นมันลอกง่ายน่ะ บางคนก็ไม่อยากลอกแต่เอาจริงๆส่วนน้อยเลยนะที่จะเพ้นท์ลายเอา"
"อ่อ แต่ลายมันชัดสวยดีนะ"
"ก็คนทำเขาฝีมือดีไง ลายคันสีดำตรงนั้นพี่ได้รางวัลชนะเลิศมาด้วยนะ"
ฉันเลิกคิ้วมองตามที่เขาชี้ก่อนจะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เพราะมันสวยจริงๆ
"หนูเมลคิดว่ามันเป็นไงบ้าง"
"ลายที่พี่เพ้นท์ให้ความรู้ที่ไม่เหมือนใครดีค่ะ ลายเป็นเอกลักษณ์สามารถดึงให้รถที่สวยอยู่แล้วดูมีชีวิตขึ้นมาเลย"
ฉันว่าพลางหันมองพี่ธีร์ขณะที่เขากำลังเลิกคิ้วมองฉันอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนจะหัวเราะในลำคอพร้อมกับลูบผมฉันเบาๆ
"วิเคราะห์ได้ดีว่ะ นานแล้วนะเนี่ยไม่มีใครชมแบบนี้"
"ก็ฝีมือพี่ธีร์ดีจริงๆหนิ เก่งมากเลยนะคะ"
พี่ธีร์ยกยิ้มมองฉันก่อนจะถือหน้ากากขึ้นมาสวม
"โดนชมขนาดนี้มันก็ต้องแสดงฝีมือโชว์แล้วล่ะ"
- Writer
