6 อยากลองวันไนท์
1588 Words
“กรี๊ด!!/กรี๊ด!!”
ลีโอหาจังหวะเร่งแซงไม่ได้เลยทั้งเกม จนในจังหวะสุดท้ายเขาก็ทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าตัวเองจะทำ สับเกียร์แล้วพุ่งเบียดรถของจอห์นไปได้อย่างเฉียดฉิว ท่ามกลางเสียงกรี๊ดแสดงความดีใจ แต่ลีโอกลับยังนั่งอยู่ในรถยังไม่ลงมา เพราะมือที่กำพวงมาลัยมันสั่น ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ก๊อกๆๆ
จนเมื่อมีเสียงเคาะกระจกรถดังขึ้น ลีโอจึงได้สติและเปิดประตูรถออกมา
“นี่เงิน5แสน ”
จอห์นไม่อิดออดรีบเอาเงิน5แสนมาให้ลีโอ เขารีบรับเงินแล้วเดินกลับมาหาเพื่อน และยังเห็นจูนที่ขอบตาแดง เหมือนคนจะร้องไห้ หรือร้องไห้ไปแล้วก็ไม่รู้
“เชี้ยลีโอเกือบแล้วนะมึง ทำอะไรแม่งไม่คิด”
พอเดินมาถึง เพื่อนๆก็บ่นให้เขาใหญ่ แต่จูนได้แต่หน้าบึ้ง ไม่อยากมองหน้าลีโอด้วยซ้ำ
“แล้วแพ้ป่ะ”
ลีโอมองหน้าจูนเพียงเสี้ยว และยังพูดกลบเกลื่อน ไม่สนใจว่าน้องรหัสจะรู้สึกยังไง
“ไหนๆก็ชนะแล้วเลิกพูดเรื่องนี้เถอะ กูว่าเราไปฉลองกันดีกว่า”
ไบรอันรีบตัดบท
“ไปด้วยกันนะครับน้องจูน เดี๋ยวพี่จะให้ไอ้ลีโอมันไถ่โทษที่ทำน้องจูนเสียขวัญ ”
ก็ยังเป็นมาร์ตินที่พูดกับเธออย่างเอาอกเอาใจ
“ไม่ค่ะ จูนว่าจูนกลับดีกว่า”
จูนตอบมาร์ติน และมองหน้าลีโออย่างน้อยใจ
เขาก็มองเธอกลับเหมือนกัน แต่สายตากลับเรียบนิ่งไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งครับ”
มาร์ตินขับไปส่งจูนที่คอนโด บรรยากาศในรถเงียบจนดูอึมครึม จูนได้แต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ลีโอจะไร้ใจเกินคนไปแล้ว
“พี่กลับแล้วนะครับ ถ้าเปลี่ยนใจก็โทรบอกพี่ได้ตลอดนะครับ เดี๋ยวพี่รีบมารับน้องจูน”
ก่อนขับรถออกไป มาร์ตินย้ำบอกกับเธออีกครั้ง
“ค่ะ จูนไปนะคะ”
ลงจากรถของมาร์ตินได้ จูนก็รีบเดินขึ้นคอนโดตัวเองไป
ครืด ครืด
{ว่าไงแก}
“ลินิณญ์แกเข้าผับป่ะวันนี้”
{เข้า ฉันกำลังแต่งตัวอยู่ แกมีอะไรรึเปล่า}
ลินิณญ์คือเพื่อนในกลุ่มของจูน และยังมีฟองเบียร์อีกคน ลินิณญ์เป็นแฟนกับพี่ไดจิที่เป็นเจ้าของเมอร์เรนด้าคลับ และก็เป็นรุ่นพี่ที่สนิทของลีโอนั่นแหละ
“เปล่าไม่มีอะไร ฉันแค่อยากดื่มอะ เดี๋ยวฉันไปหาแกที่ผับนะ”
{นึกครึ้มอะไรห๊ะเพื่อนฉัน งั้นเจอกันที่ผับนะ}
“โอเค”
วางสายจากเพื่อนก็รีบอาบน้ำแต่งตัว พอแล้วกับการแอบชอบพี่รหัสตัวเองมาเกือบปี ใช่เธอแอบชอบไอ้พี่รหัสปากร้ายมาเกือบ1ปี ตั้งแต่ที่เธอเจอเขาครั้งแรก เธอก็ไม่เคยมองผู้ชายคนอื่นเลย
“หึ!!สวยเหมือนกันนะเนี่ยเรา”
จูนยืนมองตัวเองที่หน้ากระจกอยู่นาน เธอเองก็สวยเซ็กซี่ไม่แพ้ใคร คนทักมาจีบก็เยอะแยะ
วันนี้เธอจะหาผู้ชายซักคนมาดามใจ และกำลังคิดแผลงๆว่าอยากจะลองวันไนท์ดู เป้าหมายเธอคือผับของไดจินั่นแหละ เพราะได้ยินมาร์ตินบอกว่าจะไปผับอีกที่ คงไม่ต้องไปเจอเขาที่นั่น
เมอร์เรนด้าคลับ
“อะไรนะจูน นี่แกเสียสติไปแล้วรึไง”
เมื่อได้ยินสิ่งที่จูนบอก ลินิณญ์ก็ถึงกับตาโตร้องขึ้นเสียงดัง เพราะจูนบอกกับเธอว่าอยากลองวันไนท์ดู
“แกฟังไม่ผิดหรอกฉันจะวันไนท์ดู คนเรามันก็ต้องเสียครั้งแรกกันหมดป่ะ อีกอย่างฉันก็จะครบ20แล้ว”
จูนตอบอย่างมั่นใจ กระดกเหล้าไปด้วยเพื่อย้อมใจ เรื่องที่เธอแอบชอบพี่รหัสตัวเอง แทบไม่มีใครรู้ เพราะคนส่วนมากจะเห็นเธอกับพี่รหัสในเวอร์ชั่นทะเราะกันซะมากกว่า จะมีก็แต่ลินิณญ์นี่แหละ ที่พอจะรู้เรื่องราวของจูนบ้าง
“ใจเย็นแก แบบนี้ต้องมีอะไรแน่ใช่มั้ย เล่ามา”
ลินิณญ์รีบถามจูนเหมือนอยากรู้ หลังจากที่ไดจิแยกขึ้นไปทำงาน สองสาวเพื่อนรักก็รีบปรึกษากันอย่างเร่งด่วน จูนเลยเล่าเรื่องที่เจอมาให้ลินิณญ์ฟังอย่างละเอียด
“ฮึก ฮึก ฮึก แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันน้อยใจได้ไงละ ”
จูนพูดอย่างน้อยใจ ถ้าพี่ลีโอแพ้ขึ้นมาจะทำไง
คิดแล้วโคตรน้อยใจเลย
อึก!!
“อ้า!”
เหล้าเพียวๆกระดกลงคอเพื่อย้อมใจ ก่อนจะหยิบแป้งพับในกระเป๋าขึ้นมาเติม เช็คดูหน้าตาตัวเองว่าสวยแล้วหรือยัง พร้อมเติมลิปอีกนิดหน่อย ระบายยิ้มบางๆดูหน้าตัวเองในกระจก
“ฉันสวยยัง”
ตรวจสอบความเรียบร้อยของตัวเองเสร็จ ก็ถามลินิณญ์ให้เพื่อนช่วยดูความเรียบอีกที
“อืม สวยแล้ว แต่ฉันว่าแกใจเย็นเถอะจูน อย่าประชดพี่ลีโอแบบนี้เลย ”
ลินิณญ์ยังพยายามห้ามจูนไว้ ไม่อยากให้จูนต้องทำเพื่อประชดใคร
“ไม่ๆลินิณญ์!!อันนี้ฉันจริงจังเว้ย!!ฉันจะมูฟออนแล้ว มาคิดๆดูอีกทีพี่แม่งไม่มีหัวใจวะ รักใครก็ไม่เป็น คนอย่างฉันนะพร้อมก้าวไปข้างหน้าอยู่แล้ว”
อึก!!
แก้วเล็กบรรจุน้ำสีอำพันรินเองและกระดกไม่หยุด
“แกว่าคนนั้นผ่านป่ะเสื้อเชิ้ตสีดำอะ”
พอเริ่มตึงจูนก็เริ่มมองหาเป้าหมาย สองสายตาประสานกันแค่มองตาก็รู้ใจว่าอีกฝ่ายก็สนใจอยู่เหมือนกัน ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเธอแท้ๆ แต่จูนก็แพรวพราวเหมือนคนมีประสบการณ์ คงเพราะความเมาด้วยแหละ ที่ทำให้จูนใจกล้าบ้าบิ่นแบบนี้
“ก็หล่ออะ แต่ฉันไม่อยากให้แกทำแบบนี้เลย”
แต่ดูเหมือนคนเมาจะไม่ได้ฟังอะไร เมื่อคนที่สนใจกำลังเดินมาหาที่โต๊ะ
“ขอโทษครับจะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะขอนั่งด้วย”
หนุ่มหล่อพูดเพราะเดินเข้ามาทักทาย พร้อมกับขอนั่งด้วย
“ต้องได้อยู่แล้วมั้ยคะ ตรงนี้ยังว่างค่ะ”
ดูแต่ละคนสิมีแต่พูดดีพูดเพราะกันทั้งนั้น ทำไมถึงโง่รอให้คนปากเสียแบบนั้นมองเห็นด้วยนะ
“จูนเดี๋ยวฉันขอไปดูพี่ไดจิแป๊บนะเดี๋ยวมา”
จูนพยักหน้ารับ ไม่ได้สนใจลินิณญ์ซักเท่าไหร่
เพราะกำลังเล่นเกมจ้องตากับคนตรงหน้าอยู่
“ชื่อจูนเหรอครับ เมื่อกี้เห็นเพื่อนเรียก”
หนุ่มหล่อทรงแบดถามเธออย่างสนใจ
“ใช่ค่ะ แล้วคุณชื่ออะไรคะ”
จูนตอบหนุ่มหล่อ พร้อมถามชื่อเขากลับเช่นกัน
“ชื่อคิวครับบริหารปี3มหาลัยxxx”
หนุ่มหล่อทรงแบดนามว่าคิวแนะนำตัวเอง
“ปี3เหรอคะงั้นจูนขอเรียกพี่นะคะ จูนอยู่ปี1จะขึ้นปี2เทอมหน้า”
จูนมองคนตรงหน้าอย่างชอบใจ หนุ่มหล่อเทสดีทรงแบดดูละมุลมาก
“ว้าว!!ปี1นี่เป็นสาวสะพรั่งขนาดนี้เหรอครับ”
คิวยังชวนคุยนั่นคุยนี่ไม่หยุด และยังชนแก้วกันอีกหลายแก้ว
@ลีโอ
ปึ้ง!!
“เชี้ยลีโอมึงจะไปไหนวะ”
มาร์ตินรีบตะโกนตามหลัง เพื่อนแต่ละคนมองหน้ากันอย่างงงๆ พอลีโอรับโทรศัพท์จากใครบางคนเสร็จ ก็กระดกเหล้าลงคอรวดเดียวหมด
แล้วลุกเดินออกจากโต๊ะไปอย่างเร่งรีบ
“กูมีธุระพวกมึงดื่มกันไปเลยกูจ่ายเอง”
ตึก ตึก ตึก
เท้าหนักแต่มั่นคงรีบเดินไปยังรถหรู แล้วเหยียบคันเร่งออกไปอย่างเร็ว รถขับออกสู่ท้องถนนมุ่งหน้าสู่ผับของไดจิ ตอนที่เขานั่งดื่มชิลล์ๆกับเพื่อนอีกกลุ่มอยู่นั้น ได้จิรุ่นพี่ที่มหาลัยโทรบอกเขาว่าน้องรหัสของเขาเมาแล้วก่อเรื่อง กำลังจะนัดผู้ชายไปวันไนท์ ได้ยินแค่นั้นแหละลีโอโมโหควันออกหู รีบบึ่งรถมาทันทีเพราะน้องรหัสเขาเมาแล้วอย่างเรื้อน
“พี่คิวจูนอยากเต้น ลงไปเต้นด้านล่างกันป่ะ”
เสียงหวานเอ่ยชวนชายตรงหน้า พอเมาได้ที่แล้วก็อยากเต้นออกstepโชว์ลีลาท่าทางซักหน่อย ให้พวกผู้ชายมันรู้ไปสิ ว่าจูนมีดีแค่ไหนไม่ว่าจะลีลาหุ่นเหิ่น คนอย่างจูนไม่เคยเป็นสองรองใครอยู่แล้ว
“ได้สิครับ พี่ตามใจน้องจูนอยู่แล้ว”
คิวรีบประคองคนเมาให้ค่อยๆเดินลงมาตามบันได เพราะตอนนี้ทั้งคู่นั่งกันที่ชั้น2 ซึ่งเป็นโซนvipของเมอร์เรนด้าคลับ
“อุ้ย!!”
“ระวังสิครับเดี๋ยวล้ม”
เดินได้ไม่กี่ก้าว รองเท้าส้นสูงของจูนก็พลิก ดีที่คิวประคองเอาไว้ทัน จึงทำให้จูนไม่ล้มลงไปกองกับพื้น
“ขอบคุณนะคะจูนซุ่มซ่ามจัง”
หลังจากเดินมาจนถึงหน้าฟลอร์ จูนก็โยกตามจังหวะเสียงเพลงอย่างเซ็กซี่ ทำเอาคิวมองอย่างชอบใจ และยังโยกเบาๆตามจูนด้วย
“เต้นเก่งจังครับพี่ชอบมาก”
คิวก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูขาว และโอบเอวเล็กเอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
- Writer
