10 จำไม่ได้เลยเหรอ

1711 Words

“ไอ้เชี้ยฟาร์!มึงแม่งก็พูดอ้อมโลกอยู่ได้ จะจีบน้องก็บอกน้องไปตรงๆเลยดิวะ ทีตอนอยู่กับพวกกูเก่งจังสัส” นั่งทานข้าวกันไปซักพัก เพื่อนพี่ฟาร์ก็โพล่งขึ้นเสียงดัง ผลั๊วะ!! “โอ้ยเชี้ยฟาร์มึงตบกูทำไมวะ” เพื่อนพี่ฟาร์ลูบหัวปรอยๆ เมื่อโดนป๊าบเข้าให้ “ปากดีสัส กูไม่ถีบมึงก็บุญละ อย่าไปฟังพวกมันเลยนะครับ พวกมันก็แกล้งแซวเล่นไปงั้น ” ฟาร์รีบแก้ตัวอย่างเคอะเขิน จนจูนได้แต่ยิ้มบางๆ เอ็นดูในความหยอกล้อของพี่ๆ @ลีโอ หลังจากเข้ามานั่งในร้านอาหาร ที่นัดว่าจะเลี้ยงกลุ่มรุ่นพี่และเพื่อนๆ ไม่นานทุกคนก็เริ่มทยอยมา แต่กลับมีใครบางคนที่หายไป “น้องลินิณญ์น้องจูนไม่มาเหรอจ๊ะ” พอลินิณญ์กับไดจิมาถึง ปลายฝนก็ถามหาจูน “ไม่มาค่ะพี่ปลาย จูนทานที่โรงอาหารเห็นบอกจะรีบเคลียร์งานส่งอาจารย์ พอปิดเทอมจะรีบกลับเชียงใหม่ค่ะ” ลินิณญ์อธิบายให้รุ่นพี่ฟัง ลีโอเอาแต่นั่งเงียบฟังบทสนทนา ตามสไตน์ของเขานั่นแหละ หลังทานอาหารเสร็จต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับมหาลัย จนเลิกเรียนในตอนเย็นจูนก็รีบกลับคอนโด เพราะได้ยินว่ารุ่นพี่ผู้ชายมีแข่งบาส เธอไม่ได้ไปนั่งเชียร์นั่งเล่นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว และต่อไปก็จะเป็นแบบนี้แหละ สนามบาส “เชี้ยลีโอ!!มีสมาธิหน่อยดิวะ” ปกป้องโวยวายให้ลีโอ เคยเล่นดีเล่นนิ่งมาตลอด แต่วันนี้กลับฟอร์มตก เล่นไม่ดีอย่างเช่นเคย “ขอโทษครับ เมื่อคืนผมนอนดึกเปลี่ยนให้พี่ภูมิลงก็ได้ครับ” ลีโอขอเปลี่ยนตัวนอนดึกก็ส่วนนึง แต่ไม่มีสมาธิก็อีกส่วนนึง “พวกมึงสองตัวก็พอกันแหละสัส เล่นแม่งไม่นิ่ง” ซันเดย์เพื่อนอีกคนในกลุ่มของไดจิพูดขึ้น “อ้าวไอ้นี่ บ่นอยู่นั่นแหละ” ภูภูมิเดินลงสนามไปเปลี่ยนตัวกับลีโอ และก็บ่นกลับให้ซันเดย์ไปด้วย ลีโอเดินมานั่งพักข้างสนาม ข้างๆกับทีมเชียร์ตัวเองนั่นแหละ ตาคมมองหาคนที่เคยมาเชียร์เพียงเสี้ยว ปกติก็มานั่งเชียร์คู่กับลินิณญ์ตลอด แต่วันนี้กลับหายไม่แน่ใจว่าตั้งใจหลบหน้าเขารึเปล่า ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเธอมันก็เก่งแต่ปากนั่นแหละ “พี่ลีโอมองหาจูนเหรอคะ” ขนาดเขามองแค่นี้ ก็ยังมีคนตาดีสังเกตเห็น คนอย่างเขานะเหรอจะมองหายัยตัวปัญหานั่น “เปล่า” เขาตอบลินิณญ์แล้วมองดูการแข่งขันต่อ @จูน พอกลับมาถึงคอนโด เธอก็รีบกินข้าวอาบน้ำ มานอนดูซีรีส์ที่มีผู้ชายจีนหล่อๆ นี่แหละเป็นยาบรรเทาทุกข์ให้เธออย่างดีเลย “ฮึก ฮึก ฮึก” พอถึงตอนดราม่าก็ร้องไห้ซะงั้น โธ่!ชีวิตจูนคนสวย ติ้งนอง ติ้งนอง นอนดูซีรีส์จนค่ำก็ได้ยินเสียงออดหน้าห้อง แต่ไม่ได้สั่งอะไรนะ ปกติก็ไม่ได้มีใครมาหาด้วย แต่เธอก็ยอมลุกขึ้นไปดูอยู่ดี “เชี้ย!!มาทำไมวะ” จูนส่องดูที่ตาแมวแค่นั้นแหละ ก็เห็นเป็นลีโอที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าทำหน้านิ่ง หลบหน้าเขามาทั้งวัน แล้วแกจะเปิดให้ทำไมวะจูน ไวกว่าความคิดขาเรียวก็เตรียมหันหลังกลับ “ถ้าไม่เปิดฉันจะพังเข้าไป” เท้าเล็กหยุดชะงักทันที เขารู้รึไงว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้ แอ้ด!! ประตูเปิดออกช้าๆ พร้อมกับหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอาง ที่ทำหน้าให้ปกติเหมือนไม่มีอะไรในกอไผ่ “ห้าว!!พี่มีอะไรรึเปล่า พอดีจูนหลับอะ” คนตัวเล็กทำเหมือนคนพึ่งตื่น ถามคนด้านนอกออกไปอย่างงัวเงีย “เธอจงใจหลบหน้าฉัน?” เขาถามเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง มองหน้าสวยเพียงเสี้ยว ก่อนจะเบือนหนีไปอีกทาง “พี่คิดมากไปรึเปล่าคะ ทำไมจูนต้องหลบหน้าพี่ด้วย เราสองคนไม่ได้มีอะไรกันซักหน่อย อีกอย่างวันนั้นจูนเมามากจำอะไรไม่ได้” คนตัวเล็กก็เฉไฉเก่ง ตกลงกันแล้วนี่ว่าจะแค่วันไนท์ เขาไม่พูดเธอไม่พูดทุกอย่างก็จะเงียบไปเอง “ไม่มีเหรอ? เอากันทั้งคืนบอกจำไม่ได้” ลีโอจ้องหน้าเธออย่างไม่พอใจ แล้วเดินเข้าไปใกล้เธออีก “พี่อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย” ขาเล็กก้าวถอยหลังไปทีละก้าว ไม่รู้ว่าพี่ลีโอจะมาไม้ไหน “ร้องสิ ร้องเลย” ปึ้ง!! มือหนาดันประตูให้ปิดลง แล้วจ้องหน้าเธออย่างเอาเรื่อง “ไหนพูดอีกทีซิว่าเมาจำอะไรไม่ได้ ” เขาเดินเข้ามาประชิดร่างเล็ก แล้วคร่อมทับเธอบนโซฟา “เมื่อคืนจูนเมามากค่ะพี่ลีโอ จูนจำอะไรไม่ได้เลยซักนิด” เธอยืนยันกับเขาอีกครั้ง เพื่อให้เขาแน่ใจว่าเธอจะไม่พูดเรื่องนี้แน่ คงกลัวคนอื่นจะรู้มั้งว่าแอบมีซัมติงกับน้องรหัสตัวเอง เธอเป็นคนมีสัจจะพอคงไม่เอาเรื่องที่ตัวเองรับปากแล้วไปเล่าต่อให้ใครฟังหรอก “จำไม่ได้เลยเหรอ” ลีโอถามเธออีกครั้งเพื่อความแน่ใจ หน้าเล็กพยักหงึกๆเพื่อยืนยันให้เขามั่นใจ ลีโอขบกรามแน่นขนาดของเขาไซส์60 หาถุงยางใส่โคตรยาก แต่ยัยน้องรหัสตัวปัญหานี่บอกจำไม่ได้ มันจะหยามหน้ากันเกินไปแล้ว “ถ้าเธอจำไม่ได้ งั้นเราทบทวนความจำกันหน่อยมั้ย” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนน่าขนลุก “อื้ม” แล้วทาบทับปากหยักได้รูป มาที่ริมฝีปากเธออีกครั้ง จนเธอได้แต่ร้องท้วงในลำคอ จ้วบ!!จ้วบ!!จ้วบ!! พี่ลีโอบดจูบเธอจนแสบปากไปหมด มือหนาอีกข้างจับที่ท้ายทอยล็อคไว้ แล้วเอียงซ้ายทีขวาทีให้จูบเธอถนัดมากขึ้น ไม่นานชุดนอนตัวบางก็ถูกเขาถลกขึ้นไปกองไว้ที่คอ ก่อนจะเผยให้เห็นอกอวบขาวน่าดูด เพราะตอนนอนเธอไม่ชอบใส่ชั้นใน จ้วบ!!~~จ๊าบ!!~~ จูบปากอวบอิ่มจนพอใจ เขาก็เลื่อนต่ำลงมาที่เต้าอวบ แล้วดูดเลียที่ยอดถันอย่างชอบใจ “อื้อพี่ลีโออย่านะ” ปากเล็กรีบร้องห้าม เมื่อคืนก็ตกลงกันแล้วว่าครั้งเดียวไม่ผูกพันธ์ แต่ที่เขาทำมันเรียกว่าครั้งเดียวป่ะ? ก็ไม่ แล้วเรื่องอะไรเธอต้องยอมในเมื่อข้อตกลงมันเป็นแบบนั้น แต่เหมือนเขาจะไม่ได้ฟัง ยังดูดเลียขบเม้มไปตามเนินขาวอวบอูม ไม่สนใจเสียงร้องห้ามอันแผ่วเบาของเธอแม้แต่น้อย “อ๊ะ!!พี่ลีโอจูนเจ็บนะเบาหน่อยสิ ” เขาขบเม้มไปทั่ว ดูดแรงๆสลับเบาบ้าง แต่ส่วนมากก็จะแรงจนเธอร้องเจ็บ เขาดูดเลียไปตามเรือนร่างขาวเนียนจนพอใจ แล้วรีบหยัดกายลุกขึ้น ถอดเสื้อผ้าของเขาออกแล้วโยนทิ้งไป พร้อมกับกางเกงนอนที่เป็นของเธอด้วย “อ๊ะ!!~~พี่ลีโอ” ขาเรียวถูกแยกออกจากกันกว้าง พร้อมตาคมที่มองดูกลีบสวยของเธออย่างจงใจ นิ้วร้ายถูกสอดเข้าไปจนลึก ก่อนจะชักเข้าชักออกแบบนั้นอยู่นาน “หึ!!ตรงนี้เธอมันแฉะหมดแล้ว ยังอยากให้ฉันหยุดอยู่ไหม” เขาแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ พร้อมชักนิ้วเรียวยาวเข้าออกเป็นจังหวะ หน้าสวยส่ายหน้าเพียงเบาๆ ดวงตากลมโตหยาดเยิ้มไปหมดแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอกำลังมีความต้องการแค่ไหน “พี่ทำต่อได้เลย” เขายกยิ้มอย่างพอใจ รีบสาวท่อนเอ็นตัวเองขึ้นลง2-3ที แล้วจ่อไปที่ร่องรักคับแคบของเธอ สวบ “อ๊า!!เบาๆหน่อยจูนจุกนะ” ร่างเล็กหน้านิ่วร้องเสียงหลง เมื่อเขาเสียบพรวดเดียวอย่างไม่ปราณี ก่อนจะตอกสะโพกตามเน้นๆเป็นจังหวะ ตับ!!~~ตับ!!~~ พับ!!~~พับ!!~~ “อ้า!!พี่ลีโอ/อาส์โคตรแน่น อาส์ อาส์ จูน ” ตับ!!~~ตับ!!~~ เสียงเนื้อกระทบกับดังระงมไปทั่วห้อง พร้อมเอวสอบที่อัดกระแทกไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตับ!!~~ตับ!!~~ ร่างเล็กถูกจับให้อยู่ในท่านอนตะแคง ทั้งที่จุดนั้นยังเชื่อมกันอยู่ ลีโอกระแทกอีกครั้งในท่านอนตะแคง พร้อมขาอีกข้างพาดบนบ่าแกรง แล้วซอยถี่ๆจนเธอแทบไม่มีจังหวะได้หายใจ “อ๊ะ!!อ๊ะ!!/อาส์ อาส์ ” ศึกรักเป็นไปอย่างเร่าร้อน ในที่สุดทั้งสองก็ปลดปล่อย น้ำขาวขุ่นหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แต่เขาไม่ได้จบแค่ครั้งเดียว ยังอุ้มร่างเล็กไปบนเตียงนอน แล้วอัดกระแทกเธออยู่แบบนั้นจนเขาพอใจ ครั้งสุดท้ายจบลงแล้วจูนดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ ส่วนเขานอนแผ่หลาพักเหนื่อย “พี่ลีโอเรื่องของเรา/ไม่มีเรื่องของเรา ฉันไม่ชอบผูกมัด” เขารีบพูดตัดบท จูนพยักหน้าเข้าใจ “เข้าใจตรงกันแบบนี้ก็ดีค่ะ งั้นต่อไปพี่ไม่ต้องมายุ่งกับจูนแล้วนะ” ความจริงเธอไม่ได้ต้องการจะพูดคำนี้หรอก แต่ช่างมันเถอะในเมื่อเขาพูดชัดขนาดนี้แล้ว ก็ตามนั้นแหละจุกดีเหมือนกัน “ทำไมต้องเลิก” “ก็ต้องเลิกสิ ก็ถ้าเผื่อจูนมีแฟนจะให้จูนเอากับพี่ตลอดรึไง” “แล้วตอนนี้มียัง” ตาคมดุจ้องหน้าเธออีกครั้ง “ยะ ยัง แต่กำลังหาอยู่” “มีแล้วค่อยว่ากัน” พูดจบเขาก็ใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องเธอไป “ ไม่น่าไปวันไนท์กับเขาแต่แรกเลย จูนเอ้ย!!” ไม่ได้ละต้องรีบมีแฟน กลับเชียงใหม่นี้ต้องเดินสายมูขอแฟนละ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more