“ค่ะจูนอยากให้มันจบซักที จูนเหนื่อยที่ต้องผิดใจกับคนในครอบครัวเพราะผู้ชายคนเดียว”
มือเล็กรีบสะบัดมือเขาออก แล้วรีบเดินขึ้นตึกเรียนไป
“พี่ลีโออย่าพึ่งเร่งรัดจูนนักเลยนะคะ จูนคงยังสับสน”
ลินิณญ์รีบบอกลีโอ และเร่งฝีเท้าตามจูนไป
“เฮ้อ!!”
ลีโอมองตามแผ่นหลังจูนจนลับตา ยิ่งจูนพยายามหลีกเลี่ยงเขาเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหงุดหงิดอยากคุยกับเธอมากเท่านั้น
“ลีโอขึ้นเรียนเถอะ”
ปลายกับมะปรางเดินมาพอดี ก็ชวนลีโอเข้าเรียน ตอนนี้ปลายกับมะปรางก็พอรู้เรื่องแล้ว แต่ยังไม่ได้ถามจากปากลีโอก็เท่านั้น ลีโอเดินตามเพื่อนทั้งสองขึ้นเรียนไปเงียบๆ จนกระทั้งถึงตอนเย็น วันนี้ก็ยังมีรวมน้องๆเหมือนเดิม
“พี่จูนค้าบ พี่ใช่พี่รหัสผมรึเปล่า คำใบ้น่ารักสดใสเพื่อนสนิทดาวมหาลัย”
ออโต้ยื่นกระดาษแผ่นเล็กให้รุ่นพี่ดู
“ใช่จ๊ะ ยินดีต้อนรับสู่สายรหัสนะ”
จูนยิ้มบางรับรุ่นน้องเข้าสายรหัส
“แต่ผมว่าคำใบ้กับอาการของพี่จูนตอนนี้
