หล่อนตัดบทเพราะไม่อยากทะเลาะกับเขาต่อหน้ากิตติพงษ์
“ไปกันเถอะค่ะพี่พงษ์”
ลัลดาพากิตติพงษ์เดินออกไปได้เพียงไม่กี่ก้าว เสียงหวานของ กรแก้วก็ดังขึ้นด้านหลัง หล่อนหันไปมอง ก็เห็นกรแก้วปรากฏตัวขึ้น พร้อมๆ กับวิ่งเข้ามาจูบแก้มของเมสัน ซึ่งชายหนุ่มก็ยอมให้จูบแต่โดยดี
หล่อนเจ็บลึกในอก เม้มปากแน่น มองภาพนั้นอย่างไม่พอใจ ความหึงหวงทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ลัล...ไปกันเถอะ”
เสียงเรียกของกิตติพงษ์เตือนสติให้หล่อนสามารถละสายตาจากภาพเบื้องหน้าได้
“ค่ะพี่พงษ์” หล่อนจำต้องกัดฟัน ข่มความหวงแหนเอาไว้ แล้วเดินห่างออกไปอย่างไม่มีทางเลือก
ด้านเมสัน เมื่อเห็นลัลดาพากิตติพงษ์เดินห่างจากสายตาไปไกลแล้ว เขาจึงขยับตัวออกห่างจากกรแก้ว และเอ่ยทักทาย
“สวัสดีครับกร ทำไมขึ้นมาไม่โทรบอกผมก่อนล่ะ”
“ก็กรอยากเซอร์ไพรส์ไมค์นี่คะ” หญิงสาวฉีกยิ้มกว้าง และจะขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก แต่เมสันเอ่ยขัดขึ้นเสียก่อน
“กรนั่งตร
