ลัลดานั่งชะเง้อคอรอการกลับมาของเมสันจนค่ำมืด แต่เขาก็ยังไม่กลับมาเสียที
“คงจะไปกับคุณกรแก้วสินะ”
หล่อนน้อยใจ ลุกขึ้นจะเดินขึ้นห้องนอน แต่เสียงเครื่องยนต์คุ้นหูดังขึ้นเสียก่อน หล่อนถลาไปที่หน้าต่าง ชะโงกมองออกไปก็เห็นว่าเป็นเมสัน รอยยิ้มละไมผุดขึ้นบนใบหน้า และเมื่อเห็นเขากำลังจะเดินเข้ามาในบ้าน จึงรีบวิ่งหนีขึ้นชั้นบนไปก่อน ไปแอบซ่อนตัวอยู่ในห้องของลูกสาว
เมสันก้าวเข้ามาภายในบ้านด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินขึ้นห้องพักไป หวังว่าจะได้เจอลัลดาในห้องนอน แต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของหล่อน
“คงมัวแต่คิดถึงไอ้หมอนั่นล่ะสิ”
เขาคิดอย่างโมโห ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างหงุดหงิด
ด้านลัลดาที่นั่งรออยู่นานเป็นชั่วโมง ไม่เห็นเมสันเดินมาตามอย่างเช่นทุกวัน หล่อนก็ร้อนใจจนไม่อาจจะทนนั่งอยู่เฉยๆ ได้ จึงตัดสินใจก้าวออกจากห้องนอนของลูกสาว มุ่งหน้ากลับไปยังห้องนอนของเขา
ย
