“คุณกร...นี่คุณกรหมายความว่ายังไงคะ”
กรแก้วหัวเราะสะใจ ดวงตาฉายความร้ายกาจ “กูจัดฉากทุกอย่าง ทำให้นังญาญ่าตายยังไงล่ะ ชัดไหม”
“คุณกร...” ลัลดาแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน “คุณกร...คุณทำอย่างนี้ได้ยังไงคะ คุณญาญ่าเป็นเพื่อนคุณนะคะ ทำไมคุณถึงได้ใจร้ายนัก”
“นังญาญ่ามันไม่ใช่เพื่อนฉัน มันแย่งไมค์ไปจากฉัน ฉันต้องฆ่ามัน และก็จะฆ่าแกให้เหมือนกับที่ทำกับมัน นังลัลดา!”
ลัลดาสะบัดหน้าให้เส้นผมของตัวเองหลุดจากอุ้งมือของกรแก้ว แต่ไม่หลุด
“ปล่อยลัล...ปล่อยลัลกับลูกและพี่พงษ์ไปเถอะนะคะ ลัลขอร้อง อย่าทำบาปอีกเลย...นะคะคุณกร...”
“ต่อให้มึงกราบตีนกูตอนนี้ กูก็จะฆ่ามึง เพราะถ้ามึงตาย ไมค์ก็จะหันมองกู หันมารักกู หันมาชอบกู และแต่งงานกับกู!”
“ผมไม่มีวันรักผู้หญิงใจร้ายแบบคุณ กรแก้ว!”
เสียงห้าวของเมสันดังขึ้นที่ทางเข้าบ้านร้าง กรแก้วหันไปมองก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจสุดขีด ลูกน้องของหล่อนจ่อปืนจะร
