“คนไข้ฟื้นแล้วนะคะ” หมอออกจากห้องพักฟื้นและเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ แล้วอาการลูกชายฉันเป็นไงบ้างคะ” อิงอรถามอาการลูกชายด้วยความเป็นห่วง
“คนไข่พักผ่อนไม่เพียงพอร่างกายเลยถึงขีดจำกัดจึงสลบไปอย่างที่เห็นครับ นอนโรงพยาบาลสักคืนให้น้ำเกลือหมดถุงก็กลับบ้านได้แล้วละครับ”
“ขอบคุณค่ะ คุณหมอ”
“คุณป้ารีบไปดูอาการมันก่อนก็ได้นะครับ ตื่นมาไม่เจอใครเดี๋ยวโวยวายอีก”
“ขอบใจนะลูกที่ดูแลลูกชายป้าจอมเกเรคนนี้”
“คราบ พวกผมขอตัวกันก่อนนะครับ” ไทเปและลูคัสเอ่ยขอลากลับ
“ไม่เข้าไปดูหลุยส์กันก่อนเหรอลูก”
“คนที่มันอยากเจอคงไม่ใช่พวกผมหรอกครับ คงเป็นคนนู้นมากกว่า”
“พี่สองคนจะกลับแล้วเหรอ” แพรวาเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นสองคนกำลังเดินออกไป
“อืม...ไม่อยากเป็นก้างขวางคอของใครบางคน” ไทเปพูดบอกอย่างทะเล้น
“หมายความว่า”
“ใช่มันฟื้นแล้ว” แพรวาได้ยินจึงรีบเปิดประตูเข้าไปทันทีด้วยความรีบร้อน
“ไงเรา” หลุยส
