บทที่ 2 คนเจ้าปัญหา
503 Words
2 สัปดาห์ผ่านไป
“ไม่มีงานต่อแล้วใช่ไหม พี่ยู่ยี่” นางแบบสาวเอ่ยถามกับผู้จัดการ
“ไม่แล้วค่า คุณน้องแพร” ยู่ยี่สาวประเภทสองเอ่ยบอกอย่างมีจริต เพราะทั้งสองสนิทกันเหมือนพี่น้อง
“งั้นกลับคอนโดเลยนะ แพรอยากพักแล้ว”
“โอเค พรุ่งนี้ตารางงานว่าง คุณน้องจะไปไหนไหมคะ พี่จะได้ขับรถให้”
“พรุ่งนี้แพรมีนัดทานข้าวที่บ้านคุณป้า แพรขับรถไปเองดีกว่า”
“โอเค คาดเข็มแน่นๆ นะคะคุณน้อง Let’ s go” ยู่ยี่เอ่ยบอกอย่างติดตลกและขับรถมุ่งหน้าเพื่อไปส่งนางแบบสาวที่คอนโด
บ่ายของอีกวัน
ครืด ๆ ๆ
“สวัสดีค่ะคุณป้า” เสียงใสเอ่ยสวัสดีด้วยความดีใจ ที่คุณป้าที่เธอเคารพรักเหมือนแม่อีกคนหนึ่งที่ ดูแลเธอและเอ็นดูเธอเหมือนลูกแท้ๆ คนหนึ่งโทรเข้ามา
จ๊ะลูก ป้าโทรมารบกวนไหม
“ไม่ค่ะ ไม่รบกวนเลย”
ตอนเย็น หนูแพรช่วยไปรับพี่หลุยส์เขาหน่อยได้ไหมลูก ป้าโทรไปหลายสายแล้วเจ้าตัวดีไม่ยอมรับสายป้าเลย
“ได้ค่ะ คุณป้า เดี๋ยวแพรจะเข้าไปรับพี่หลุยส์ให้ค่ะ”
โอเคจ้ะ ตอนเย็นเจอกันนะ ป้าทำแต่ของโปรดของหนูแพรทั้งนั้นเลย
“หื้ม...คุณป้าพูดมาแบบนี้น้ำลายสอแล้วค่ะ รอถึงตอนเย็นไม่ไหวแล้ว เจอกันนะคะ” นางแบบสาวกดวางสายด้วยรอยยิ้ม และเตรียมอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปข้างนอก และไปรับหนุ่มเจ้าปัญหาที่คุณป้าที่เคารพรักฝากให้เธอไปดูแล
ติ๊งต่อง
มือเรียวกดออดหน้าประตูคอนโดที่หนุ่มเจ้าปัญหาอาศัยอยู่ เธอยืนรอสักพักก็ไม่มีใครออกมาเปิดประตูให้
“ไม่เปิดนักใช่ไหม เจอแบบนี้ดูสิ จะเปิดไหม” หน้าสวยยิ้มเยาะด้วยแผนร้ายที่เธอจะทำ
ติ๊งต่อง ๆ ๆ ๆ ๆ
เธอกดรัวๆ หลายทีเพื่อแกล้งให้คนด้านในออกมาเปิดประตูให้เธอ
“จะกดอะไรหนักหนาวะ” เสียงเข้มเปิดประตูออกมาด้วยหัวที่ยุ่งๆ ไม่เรียบร้อย “เธอมาทำไม” เมื่อเขารู้ว่าใครมาจึงถามเสียงด้วยอาการไม่พอใจ
“คุณป้าให้มาตามพี่กลับบ้าน”
“เป็นแม่ฉันอีกคนรึไง ไสหัวกลับไปซะ”
“อย่าทำตัวเป็นเด็กได้ไหม” แพรวายืนกอดอกว่าคนตัวสูงกว่าอย่างไม่สนว่าเขาจะอายุมากกว่าเธอก็ตาม
“หึ...ช่างกล้าพูดฉันแก่กว่าเธอตั้งหลายปี ยัยเด็กเลี้ยงเสียข้าวสุก”
“ที่ไม่ยอมเปิดประตูเพราะมีผู้หญิงอยู่ข้างในใช่ไหม” เธอพูดเสียงเขียวและชี้หน้าชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ
“มันก็เรื่องของฉันกลับไปได้แล้ว”
“ไม่!...” แพรวาไม่ฟังและรีบวิ่งมุดใต้แขนของเขาเข้ามาในห้องอย่างว่องไว เพื่อให้คนตัวโตจับเธอไม่ทัน
----------------------------------------------
ฝีปากพอกันเลยจ้า ไม่ใครยอมใคร
^^
- Writer
