6
[AVA]
ลองดูก็ได้
ฉันยืนอึ้ง แต่จะว่าเขาก็ไม่ได้เพราะเขาไม่รู้ว่าฉันอายุสิบหก
A_VARINN : นอกจากทำตัวเป็นมิจฉาชีพ ยังจะหลอกฟันอีกนะ
A_USTINN : ไม่หลอก บอกตรงๆ
A_USTINN : แต่ถ้าไม่อยากเจอ ก็ไม่เป็นไร
ฉันส่งสติกเกอร์หน้างงไป แต่เขาอ่านและเงียบหายไปเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแปลกกับตัวเอง ความกระวนกระวายมันเกิดขึ้นมาได้ยังไงก็ไม่รู้ และมันก็เป็นจุดเริ่มต้นเล็กๆที่ทำให้ฉันเริ่มสนใจเบ้าหน้าตัวเอง
ฉันหยิบหูฟังขึ้นมาใส่ และเปิดเพลงฟังระหว่างเดินกลับเพราะวันนี้ปุยฝ้ายเรียนพิเศษอีกแล้ว แต่เมื่อเดินผ่านหน้าร้านขายเสื้อผ้า ผ่านกระจกยาวที่วางอยู่หน้าร้านให้ลูกค้าได้ส่องทาบชุด สองปลายเท้าฉันก็ชะงักและหันไปมองทันที
ฉันยืนสำรวจหน้าตัวเอง
ขยับแว่นสายตาที่ใส่อยู่เล็กน้อย
จับปอยผมยาวสีน้ำตาลธรรมชาติขึ้นมาดู
จากนั้นยกแขนที่สีผิวไม่ค่อยเรียบเนียนขึ้นมาลูบ
นอกจากผิวจะแห้งเพราะไร้การบำรุง บางวันฉันก็เดินตากแดดกลับบ้านเพราะอยากประหยัด แน่ล่ะ...ผิวเลยไม่สวยและสุขภาพดีเหมือนลูกคุณหนูมีตังค์
จากทั้งหมดทั้งมวลฉันยังเป็นเด็กกะโปโลอยู่เลย
ถ้าเจอกันเขาคงผิดหวัง เผ่นเตลิดแน่ๆ
•••xxx•••
พอเดินปาดเหงื่อกลับมาถึงบ้านปุยฝ้าย ฉันก็เห็นเพื่อนตัวเองนั่งอยู่ที่โซฟาใช้นิ้วเลื่อนดูไอแพดหัวเราะคิกคัก จึงตัดสินใจเดินไปหา และนั่งลงข้างๆ
"ไม่ได้ไปเรียนพิเศษเหรอ?"
"อ๋อวันนี้ครูเลื่อน มึงดูนี่ดิไอโฟนรุ่นใหม่ กูซื้อดีป่ะ" ปุยฝ้ายหันไอแพดมาให้ฉันดู โห... ราคาสามสี่หมื่น แพงมาก
"แพงจัง มึงเอาเงินไปทำอย่างอื่นเถอะ"
"แม่บอกจะซื้อให้ เอาสีไหนดี" ฉันเลื่อนดู ก่อนจะจิ้มสีขาว
"นี่ สีขาวสวย เหมาะกับมึง"
"โอเค งั้นกูเอาสีขาว"
ฉันพยักหน้าไปกับเพื่อน มองโต๊ะกลางที่มีถุงขนมแกะทิ้งไว้หลายห่อครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นถือกระเป๋าไปที่ครัวเพื่อช่วยพี่เพ็ญเตรียมมื้อเย็น
หลักๆก็ช่วยหั่นของ พอทำกับข้าวเสร็จก็ยกออกไปเสิร์ฟ ก่อนจะมานั่งกินข้าวกับพี่เพ็ญหลังบ้านและเมาท์กัน
ไม่มีเวลาจับโทรศัพท์หรอก ได้จับอีกทีก็ตอนอาบน้ำไปปูผ้าห่มนอนพื้นในห้องปุยฝ้ายแล้ว
"มึงยังคุยกับคนแปลกๆที่แปลกหน้าคนนั้นอีกเหรอ?" ปุยฝ้ายถามจากบนเตียง
"คุยอยู่ เขาก็น่ารักดี เวลาเซ็งๆคุยแล้วยิ้มได้"
"เขาคุยเก่งขนาดนั้นเลย"
"ไม่เก่ง ไม่ค่อยคุย แต่แต่ละคำพีกมาก"
"เช่น?" เราสองคนคุยกันไม่มองหน้ากันหรอก ตาฉันจ้องมือถือ ตาปุยฝ้ายจ้องไอแพด
"เขาบอกให้กูคบกับเขา ปัญหาทุกอย่างจะจบ เพราะมีลูกน้องหกพันคนจะเก็บใครก็ได้" คนบนเตียงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที
"ฮ่าๆ บ้า! อินกับหนังมาเฟียเหรอวะ"
"คงใช่ แต่มีคนแบบนี้ในชีวิตก็ดีนะมึง กูคุยกับเขาเหมือนไม่ต้องคิดอะไรเยอะ จอยๆม่วนๆ ต่อให้เขาจะแต่งเรื่องอะไรมากูก็ไม่ซีเรียส ชีวิตกูมันซีเรียสมาเยอะแล้ว"
"เออๆ ถ้ามึงชอบแบบนี้ก็คุยไปเถอะเหมาะกับมึงดี แล้ววันก่อนครูเจนเรียกมึงไปเจอมีอะไร?"
"อ๋อเรื่องรับทำรายงาน ครูจับได้แล้วว่ะมาบอกให้กูหยุดทำ และพ่อกับแม่เลี้ยงกูก็โทรมาบอกครูเจนว่ากูขโมยของและหนีออกจากบ้าน ครูเจนเลยชวนกูไปอยู่ด้วย"
ปุยฝ้ายหยัดกายลุกขึ้นนั่งแล้วดึงหมอนมากอดบนตัก
"แต่ลูกครูเจนเพิ่งตายไปไม่ใช่เหรอวะ หลอน"
"ห้าปีแล้วไปเกิดแล้วมั้ง กูก็ลังเลอยู่นะ แต่ก็กลัวคนอื่นมองว่าอภิสิทธิ์"
"เรื่องนั้นกูว่าไม่ มึงไม่ได้อยู่บ้านครูเจนตั้งแต่ม.หนึ่งยันม.4 มึงก็สอบได้เต็ม แถมสร้างผลงานมาไม่รู้เท่าไหร่"
เออจริง
"ไว้เดี๋ยวกูดูก่อนแล้วกัน"
'ครืด~'
มือถือที่สั่นในมือเรียกสายตาฉันให้กดลงมองอีกครั้ง พอเห็นว่าใครทักมาหลังจากที่หายไปนาน รอยยิ้มของฉันก็เผยออกมาจนปุยฝ้ายแซว
"โหๆ ขนาดนั้นเลย"
"โอ๊ย ให้ยิ้มหน่อยเถอะ"
LINE | A_USTINN
A_USTINN : ข้ามเที่ยงคืนแล้วคบกันได้รึยัง
ฉันมองนาฬิกาบนมุมจอแล้วถึงกับปิดปากขำ 0:00 น. ที่บอกจะขอคบพรุ่งนี้ข้ามวันก็ขอคบเลยเป๊ะๆ เอ้อ ใจคุณมันได้
A_VARINN : ตรงเวลาเป๊ะ ไม่กล้าตกลงเลยเรายังไม่รู้จักกันมากพออ่ะ
A_USTINN : อยากรู้จักอะไรฉัน หรืออยากเห็นหน้า?
หัวใจฉันเต้นแรง ฉันคุยกับเขาไม่ได้คาดหวังเรื่องนั้นอยู่แล้ว แต่ถ้าเห็นก็ดี... แต่อย่าขอแลกรูปนะหน้าฉันตอนนี้มันบ่ได้ แต่จะขอดูรูปตรงๆก็ดูเจาะจงไป ขอส่องเฟซดีกว่า
A_VARINN : มีเฟซไหม
A_USTINN : facebook?
A_VARINN : ใช่
A_USTINN : ไม่เล่น
ในโลกนี้มีคนไม่เล่นเฟซด้วยเหรอฟะ!
A_USTINN : เธอขาเล่นรึเปล่า
A_VARINN : ไม่เล่นเหมือนกัน-.,-
ใครจะบอกว่าเล่น ถ้าเขาขอและสืบหาขึ้นมาก็เสียเปรียบสิ
A_USTINN : โอเค งั้นฉันส่งรูปให้
มันเป็นช่วงเวลาที่ฉันทั้งลุ้นทั้งตื่นเต้น ถึงขั้นอ่านไม่ตอบและเปิดจอค้างไว้ ปุยฝ้ายล้มตัวนอนปิดไฟแล้ว ตอนนี้มีแค่แสงสว่างจากจอมือถือฉันที่สว่างจ้าในห้องมืด
"นอนได้แล้วมึง"
"แป๊บมึง"
'ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก'
ทำไมคุณออสตินนานขนาดนี้อ่ะ
A_VARINN : ง่วงแล้วค่าาา
A_USTINN : เลือกรูปไม่ถูก
A_VARINN : ทำไม?
A_USTINN : หล่อทุกรูป
เกลียด! ขณะที่ฉันตื่นเต้นรอคอยรูป เขาก็ทำให้ฉันหมั่นไส้ได้ หลงตัวเองที่สุดอ่ะ
A_VARINN : ตาจะปิดแล้ว ลีลาท่าเยอะสุดๆเลยคนนี้
A_USTINN : เธอขาใจร้อน?
A_VARINN : ถ้าหล่อจะได้คบไง ชอบคนหล่อ โหะๆ
A_USTINN : หล่อและรวยมาก ทายาทมาเฟีย
A_VARINN : จ้าาาาาา เตรียมกรี๊ด
ฉันรู้ว่าเขาพูดเอาฮา บอกเลยถ้ามันจริงเขาไม่มาโผล่ในเว็บระบายปัญหาและจีบฉันอยู่ตอนนี้หรอก แต่เมื่อมือถือฉันสั่นขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับรูปที่เด้งขึ้นมาพรึบ!
ตาฉันก็เบิกค้างยกมือปิดปากตัวเองเพราะจะกรี๊ดออกมาจริงๆ
A_USTINN : send picture
หล่อ.... หล่อมาก หล่อโคตรๆ
เฮ้ย นี่มันเรื่องจริงเหรอ ผมเขาทรงรากไทร จมูกโด่ง ผิวขาว ไอดอลเกาหลีฉันปัดตกเลย โลกเหวี่ยงอะไรมาให้เอวา แล้วดูหน้ากูสิเทวดากับหมาแดกแฟ้บชัดๆ
หัวใจฉันเต้นโครมครามหนักมาก ที่ขำเขา หมั่นไส้เขา ความคิดพวกนั้นวิ่งเตลิดข้ามแม่น้ำโขงไปลาว และมันก็ไม่น่าจะกลับเข้าในหัวฉันอีก ความหล่อกลบความแปลกมิด
A_USTINN : คบกันไหม?
มือฉันสั่น ฉันจึงสูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง และพิมพ์ตอบ
A_VARINN : ฉันน่าจะไม่เหมาะสมกับคุณ ฉันไม่สวยนะ
A_USTINN : สวย
....
A_USTINN : ความคิดเธอสวย ไม่เคยมีใครพูดกับฉันแบบนั้น ไม่เคยมีคนบอกให้ฉันใช้ชีวิตให้มีความสุข
ฉันก็แค่อยากให้เขาดีขึ้น โอ๊ย แก้มจะแตกอ่ะ ><
A_VARINN : ฉันยังไม่พร้อมเจอ คือถ้าจะคบก็คงไม่เจอกันก่อน คุณคงไม่สะดวกแบบนี้หรอก เอ่อ... เพราะมันทำแบบนั้นไม่ได้
A_USTINN : ลองดู ไม่บังคับ ไม่สืบ ฉันจะรู้และเชื่อเท่าที่เธอขาบอก
ทอดสะพานให้วัวน้อยอย่างฉันไปกินหญ้าพันธุ์ที่เกินเอื้อม
ฉันเลื่อนนิ้วขึ้นไปดูรูปเขาอีกครั้ง และล้มตัวนอนดึงผ้าห่มคลุมโปง หล่ออ่ะ หล่อมาก หล่อจริงจัง หลุดเข้ามาขนาดนี้อย่ามัวแต่สำเหนียกตัวเองเลยเอวาเอ้ย
ค่อยว่ากัน ตะครุบไว้ก่อน เพราะตอนนี้เขาก็ไม่ได้ขอแลกรูปอะไรฉันเลย คงไม่ก้าวก่ายหรือล้ำเส้นกันหรอก
A_VARINN : อื้อ ลองดูก็ได้ค่ะ