“บี๋ หนูท้อง เรากำลังจะมีลูกกันนะครับ” ลักษณ์โผเข้ากอดอย่างดีใจ แต่คนที่เขากอดกลับร้องไห้ พร้อมทั้งผลักเขาออก
“หนูเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอคะ ว่าพี่จะทำอะไรกับร่างกายของหนูให้บอกหนูก่อน ไม่อยากให้ท้องก็จับฉีดยาคุม อยากให้ท้องก็ไม่ฉีดยา หนูเป็นคนนะ มีชีวิต มีจิตใจ ไม่ใช่เครื่องผลิตลูก ไม่ใช่เครื่องบำบัดความใคร่ของพี่” ศศิตาพูดพร้อมทั้งร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอโกรธมาก โกรธที่เขาทำอะไรไม่เคยปรึกษาเธอ
“บี๋ ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะครับ พี่รักบี๋ แล้วบี๋ก็รักพี่ มีลูกด้วยกันไม่ดีเหรอครับ” ลักษณ์พยายามดึงเธอเข้ามากอด แต่ศศิตากลับผลักไสเขามากกว่าเดิม
“หนูอยากอยู่คนเดียว”
“ไม่เอาสิบี๋ หนูแพ้ท้องกินอะไรไม่ค่อยได้นะ เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อน” ลักษณ์เองก็ไม่ยอมให้เธออยู่คนเดียว ถ้าเกิดเป็นลมเป็นแล้งไปจะทำอย่างไร
“ขออยู่คนเดียว แค่นี้ก็ให้กันไม่ได้เหรอ นี่พี่หมอเป็นเจ้าชีวิตของศิตาตั้งแต่ตอนไหน” ศศิตาถามทั้
