“ฉันว่าอย่าเพิ่งถึงฮ่องกงเลยนะ เดี๋ยวแกไปอยู่พัทย***านพักตากอากาศฉันก่อน สบายใจแล้วค่อยกลับ”
ลลิตาเสนอทางเลือก ไม่ใช่อะไรหรอก เธอไม่อยากไปรับคนร้องไห้หาผัวถึงฮ่องกง ถ้าพัทยาก็ไปไม่ยาก จะไปจะมาก็ง่ายหน่อย
“ฉันไม่กลับมาหาเขาแล้ว คนใจร้ายแบบนั้น ปล่อยให้อยู่คนเดียวให้เข็ด”
ศศิตาปาดน้ำตาอีกครั้ง พร้อมทั้งเดินเข้าไปในห้องเก็บเสื้อผ้า เธอจะไปพัทยาวันนี้เลย ไม่อยากมองหน้าคนที่นิสัยไม่ดี ไม่อยากเห็นแม้แต่วินาทีเดียว
“จ้า ไม่กลับก็ไม่กลับ มา เดี๋ยวฉันช่วยเก็บเสื้อผ้านะ ฉันส่งข้อความไปบอกแม่แล้ว แม่บอกว่าจะนั่งเครื่องมาได้พรุ่งนี้ เดี๋ยวให้คนไปรับที่สนามบิน ฉันให้นั่งเครื่องมาลงที่สนามบินอู่ตะเภาเลยนะ จะได้ไม่ต้องเดินทางไกล”
ลลิตาพูดไปด้วยจัดกระเป๋าไปด้วย และก็ส่งข้อความบอกภาคีว่าคืนนี้เธอคงต้องค้างที่พัทยากับศศิตา ให้เขาไปรับกลับพรุ่งนี้เช้าเพราะตั้งใจขับรถศศิตาไป เพื่อให้เพื่อนมีรถไว้ใช้
