วชิรวิชญ์เก็บข้าวของเครื่องใช้ใส่ตู้จนเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินมาทิ้งตัวลงบนเตียงนอน และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจ้องด้วยความแปลกใจ
“ทำไมถึงยังไม่โทรมานะ”
ชายหนุ่มทำเหมือนลังเลจะกดโทรออก แต่ก็เปลี่ยนใจหยุดการโทรลง และก็หมุนโทรศัพท์มือถือในมือไปมา
“หรือว่ากำลังยุ่งอยู่”
เวลาผ่านไปหลายนาที ความอดทนของหนุ่มเย็นชาก็เริ่มหมดลง เขาวางหนังสือเล่มหนาที่เพิ่งหยิบขึ้นมาเปิดอ่านได้ไม่กี่หน้าลงกับที่นอน และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมามองแทน
“แม้แต่ข้อความก็ไม่ส่งมาเลยเหรอ...”
เขากดเข้าไปในแอปพลิเคชันไลน์ มองไปที่ข้อความของนิวาริน
นิ้วแกร่งกดตัวข้อความหลายครั้ง และกำลังจะกดส่ง แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นลบทิ้งทั้งหมด ก่อนจะถอนใจออกมายาวๆ
“ทำอะไรอยู่นะนิว หรือว่าหมอผิงพูดอะไรไม่ดีออกไปนะ”
จากที่ไม่เคยสนใจความรู้สึกของใครมาก่อน แต่ครั้งนี้วชิรวิชญ์ถึงกับร้อนใจมาก เขาต่อสายหานิวารินทันที
เขารอสาย
