เมื่อเดินทางถึงที่พักบนดอยเรียบร้อยแล้ว ผกากรองก็เข้ามาหาวชิรวิชญ์ตอนที่ชายหนุ่มกำลังอาบน้ำอยู่โดยพลการ
“อาบน้ำอยู่เสียด้วย...”
ผกากรองมองไปที่เตียงนอนที่มีเสื้อผ้าของ
วชิรวิชญ์วางพาดเอาไว้ เพราะเขายังเก็บเสื้อผ้าไม่เสร็จนั่นเอง
หล่อนเดินเข้าไปหยุดใกล้ๆ ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่โทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มดังขึ้นพอดิบพอดี
ตอนแรกผกากรองก็ไม่คิดจะเสียมารยาทรับหรอก หากไม่เห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาเสียก่อน
“น้องนิว...”
หล่อนอ่านชื่อของคนที่โทรเข้ามาเบาๆ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้า ก่อนที่จะกดรับสาย
“สวัสดีค่ะครูนิว โทรมาหาหมออาร์มเหรอคะ”
คนปลายสายอย่างนิวารินถึงกับหน้าชาดิก หัวใจร่วงหล่นตุบทันที เมื่อเสียงที่ได้ยินไม่ใช่เสียงของวชิรวิชญ์
“หมอผิง...?”
“ใช่ค่ะ ฉันเอง... เอ้... หมออาร์มยังอยู่ในห้องน้ำนะคะ ยังอาบน้ำไม่เสร็จเลย เอาไว้
