หลังจากที่จันทร์นภาเข้ามาอยู่ในบ้าน สถานการณ์ต่างๆ ก็เลวร้ายลงอย่างสิ้นเชิง คชินทร์ที่เคยตามรับส่งกานพลูก็กลับไปตามรับส่งดูแลจันทร์นภาแทน แถมยังพาจันทร์นภาออกไปเที่ยวแทบจะทุกวัน กานพลูต้องขึ้นรถเมล์ไปที่ร้านเอง และก็เดินทางกลับเอง คชินทร์แอบรู้สึกสงสารกานพลู แต่เขาก็ไม่สามารถทรยศต่อความตั้งใจของตนเอง เขาเชื่อมั่นมาตลอดว่านี่คือความประสงค์ของมารดา ดังนั้นสิ่งที่กานพลูกำลังได้รับอยู่ มันเหมาะสมแล้วที่เธอเกิดมาเป็นบุตรสาวของคุณกานดา
กานพลูอยู่อย่างไร้ตัวตนในคฤหาสน์วรโชติเมธีแห่งนี้ บรรดาบ่าวไพร่ที่อยู่ในบ้าน ไม่ได้รู้เรื่องราวความแค้นของคชินทร์ต่างก็สงสารกานพลู แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ได้แต่ปล่อยให้คชินทร์ทำในสิ่งที่เขาต้องการ กานพลูแยกตัวออกมารับประทานอาหารที่ในครัว เธอไม่อยากร่วมโต๊ะอาหารกับคชินทร์ เพราะเธอไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาได้
“เธอมานั่งทานอาหารทำไมที่นี่ ไม่ไปทานที่โต๊ะอาหารพร้อมกับฉันแ
