“อย่าอารมณ์เสียแต่เช้าสิคะชิน วันนี้ชินจะพาภาไปดูหนังไม่ใช่เหรอ มาอารมณ์เสียแบบนี้ เดี๋ยวดูหนังไม่สนุกนะคะ” จันทร์นภาพยายามหยุดอารมณ์เกรี้ยวกราดของคชินทร์ เธอรู้สึกว่าคชินทร์จะสั่งสมความแค้นมากเกินไปแล้ว
“ถ้าภาขอ ผมไม่อารมณ์เสียแล้วก็ได้ ความสุขของภาต้องมาก่อนทุกอย่างเสมอ” คชินทร์หันไปส่งสายตาเยาะหยันให้กับกานพลู
หญิงสาวแทบจะร้องไห้กลางโต๊ะอาหาร เวรกรรมอะไรทำให้เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ อีกทั้งเรื่องทั้งหมดก็ไม่สามารถระบายกับใครได้ เธอได้แต่เก็บความเจ็บปวดไว้เพียงคนเดียว กานพลูตักอาหารรับประทานด้วยความลำบาก เธอแทบจะกลืนไม่ลง ในขณะที่คชินทร์ก็ตักอาหารเอาใจจันทร์นภา แต่สายตาของเขายังแอบเหล่มองมาที่กานพลูด้วยความสะใจ ชายหนุ่มไม่เข้าใจตนเองเหมือนกัน ว่าเขาทำไมต้องทำกับเธอขนาดนี้ ทั้งที่ตอนแรกเขามีความรู้สึกดีให้เธอไม่น้อย แต่ตอนนี้ชายหนุ่มกลับทำกับหญิงสาวราวกับเธอไม่มีหัวใจเช่นนี้
“ดิฉันอิ่ม
