ซ่อนรักเพลิงแค้น

อดีตทำร้ายปัจจุบัน

จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด

ยี่สิบห้าปีที่แล้ว

ศักดา วรโชติเมธี มีอาชีพเป็นเพียงผู้รับเหมา เขาพบรักกับกานดา ธำรงค์กุล ทั้งคู่คบหากันอยู่ในสายตาผู้ใหญ่อยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งวันหนึ่งกานดาได้รับคำขอร้องจากคุณเพียงใจมารดาของเธอ ให้แต่งงานกับวิบูลย์ รัตนะเกียรติขจร กานดาเสียใจเป็นอย่างมากเพราะเธอรักศักดาเหลือเกิน

แต่ด้วยความที่เป็นคนกตัญญูรู้คุณบิดามารดา ทำให้เธอไม่สามารถปฎิเสธคำขอร้องของมารดาได้ เธอจึงนัดให้ศักดามาพบเธอที่บ้านเพื่อบอกลากันครั้งสุดท้าย ตอนนี้หัวใจของกานดาแหลกสลายไม่มีชิ้นดี เธอคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไร เมื่อเธอต้องขอถอนหมั้นศักดา ทั้งที่เธอยังรักเขาอยู่เต็มหัวใจเช่นนี้ และแล้วเวลาแห่งความเจ็บปวดก็มาถึง เมื่อศักดาเดินทางมาถึงที่บ้านของกานดา

“ดาจ๋าให้พี่มาหามีอะไรหรือเปล่าครับ” ศักดากล่าวพร้อมกับเดินไปโอบกอดกานดาด้วยความรัก

“พี่ศักคะ ปล่อยดาก่อนได้มั้ยคะ ดามีเรื่องสำคัญจะบอก” กานดาแกะมือของศักดาออกด้วยความเศร้าใจ

“มีเรื่องอะไรเหรอครับหน้าเครียดเชียว” ศักดายังคงสงสัยในพฤติกรรมของกานดา แต่เขารอให้เธอเอ่ยออกมาจะดีเสียกว่าที่เขาจะคาดเดา

“คือว่า.....ดาต้องแต่งงานกับคนอื่นค่ะพี่ศัก” กานดาเอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกหน่วงหัวใจ

“ดาล้อพี่เล่นหรือเปล่า ก็เราหมั้นกันแล้วดาจะไปแต่งงานกับคนอื่นได้ยังไง” ศักดายังไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่กานดาเอ่ยออกมา

“เรื่องจริงค่ะพี่ศัก ที่บ้านดากำลังจะล้มละลาย ดาทำเพื่อพยุงฐานะของครอบครัวดา พี่ศักยกโทษให้ดาด้วยนะคะ” กานดาเอ่ยไปร้องไห้ไปทำให้ศักดาเริ่มรู้สึกถึงความจริงจากคำพูดของกานดา

“ไม่ได้นะดาพี่รักดามาก เราหนีไปด้วยกันไปสร้างครอบครัวด้วยกันนะดา” ศักดาเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกเสียใจ เขาต้องการกานดาไว้ครอบครองเพียงคนเดียว เขาจึงยอมเอ่ยคำที่เห็นแก่ตัวออกมาเช่นนั้น

“ดาทำไม่ได้ค่ะพี่ศัก ดายอมให้คุณพ่อกับคุณแม่กลายเป็นบุคคลล้มละลายไม่ได้ ดาขอคืนอิสรภาพให้พี่ศักนะคะ หวังว่าพี่ศักจะได้พบเจอคนดีๆ ที่ไม่มีภาระต้องรับผิดชอบมากมายเช่นดา” กานดาถอดแหวนหมั้นส่งคืนให้ศักดา มันทำให้ศักดารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มไม่ยอมรับแหวนหมั้นคืน เขารีบจับมือกานดาไว้แน่น เพื่อจะสวมแหวนหมั้นให้กานดาอีกรอบ แต่กานดาก็ไม่ยอมเธออยากให้ศักดาตัดใจจากเธอให้ได้ “พอเถอะนะคะพี่ศักเรารักกันไม่ได้จริงๆ” กานดากล่าวไปร้องไห้ไป ในขณะที่ศักดาได้แต่สิ้นแรงหมดหวัง เพราะถ้ากานดายังรักเขาอยู่เธอคงไม่ตัดเยื่อใยกับเขาเช่นนี้

“ที่ผ่านมาดาไม่เคยรักพี่เลยใช่มั้ย ดาถึงทิ้งพี่ได้ง่ายดายแบบนี้” ศักดาเอ่ยด้วยแววตาตัดพ้อ มันทำให้กานดาสะเทือนใจเป็นอย่างมาก

“ไม่นะคะพี่ศัก ดารักพี่ศักนะคะแต่ดาต้องตอบแทนบุญคุณของคุณพ่อคุณแม่ ต่อไปนี้เราทั้งคู่ต่างเป็นอิสระต่อกัน ดาขอให้พี่ศักโชคดีนะคะ ลาก่อนค่ะ” กานดากล่าวจบก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที ปล่อยให้ศักดาทรุดตัวคุกเข่าลงด้วยความเสียใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าความรักระหว่างเขากับกานดาจะจบลงเช่นนี้

ในขณะที่กานดาเมื่อเธอเข้าไปในบ้านเรียบร้อย เธอก็รีบขึ้นไปบนห้องนอน ก่อนจะทรุดตัวลงร้องไห้ด้วยความเสียใจ เธอไม่คิดเลยว่าความรักที่สวยงามของทั้งคู่จะจบลงเช่นนี้ ทำไมมันต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับเธอ

หลังจากที่กานดาแต่งงานไปได้ไม่กี่วัน ศักดาก็ประชดความรักโดยการให้มารดาไปสู่ขออมรรัตน์ ผู้หญิงที่แอบรักเขามาตลอด เมื่อกานดาได้ยินข่าวเรื่องนี้เธอก็เจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน แต่เธอก็ได้แต่แอบอวยพรขอให้ศักดาได้พบความรักดีๆ ซึ่งเธอไม่สามารถรักษามันไว้ได้

เมื่อศักดาแต่งงานกับอมรรัตน์ ใจของเขาก็ยังอยู่ที่กานดา ทำให้อมรรัตน์ต้องทุกข์ใจเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งศักดาจะลืมกานดา และรักอมรรัตน์ได้อย่างเต็มหัวใจ แต่ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด ศักดาก็ยังไม่ลืมกานดา อมรรัตน์ก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

ผ่านไปเกือบสองปีหลังจากที่ศักดาแต่งงานกับอมรรัตน์ อมรรัตน์ก็ได้ให้กำเนิดคชินทร์ วรโชติเมธี แต่ความรักที่ศักดามีต่อกานดาก็ไม่คลายหายไปอยู่ดี ศักดาได้ข่าวว่ากานดาคลอดบุตรสาวชื่อกานพลู เขาก็หมายมั่นที่จะให้คชินทร์แต่งงานกับกานพลูให้ได้ เขาอยากให้บุตรของทั้งคู่เป็นตัวแทนแห่งความรักของเขาและกานดา ครองรักแทนเขาและกานดา ที่ไม่สามารถครองรักกันได้

ศักดามุ่งมั่นทำงานด้วยความขยันขันแข็ง จนเขาสามารถเริ่มเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้างเล็กๆ ได้ ด้วยความมุ่งมั่นของเขาทำให้ธุรกิจของศักดาเติบโตอย่างต่อเนื่อง แต่ทางด้านวิบูลย์นั้นกับประสบความโชคร้ายทางธุรกิจ เขาถูกโกงจนหมดตัว ทำให้วิบูลย์ตัดสินใจฆ่าตัวตาย แล้วปล่อยกานดาและลูกไว้ในโลกที่โหดร้ายเพียงลำพัง

กานดาสูญสิ้นทั้งบิดามารดาด้วยอุบัติเหตุ และยังต้องมาสูญเสียสามีจาการฆ่าตัวตาย ทำให้เธอรู้สึกเคว้งคว้างเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ต้องดีใจเป็นที่สุด เมื่อมีมือของศักดามาคว้าเธอขึ้นมาจากหลุมดำมืดที่เธอตกลงไป และสิ่งที่ศักดาทำนั้นได้สร้างความเสียใจให้กับอมรรัตน์เป็นอย่างมาก

แต่อมรรัตน์ก็ไม่สามารถทัดทานสิ่งใดได้ เธอได้แต่ปล่อยให้ศักดาจัดการช่วยเหลือครอบครัวของกานดาด้วยความตรอมใจ เมื่อคชินทร์เห็นมารดาของตนเองต้องทุกข์ใจ เขาก็ได้แต่สุมความแค้นไว้ในใจ และเพราะเขาเป็นเด็กทำให้เขาไม่สามารถช่วยเหลือมารดาได้ ทำให้คชินทร์มุ่งมั่นว่าหากเขาโตขึ้น เขาจะจัดการแก้แค้นแทนมารดาเขาเอง