ซ่อนรักเพลิงแค้น

ความเจ็บปวด

เมื่อทั้งสองคนจัดการกับตนเองเรียบร้อย รถโรสรอยส์ราคาเก้าหลักก็เคลื่อนออกจากโรงแรม โดยมีนายพงษ์คนขับรถประตัวคชินทร์ทำหน้าที่เป็นสารถี รถยนต์หรูแล่นอยู่บนถนนด้วยความเงียบ ไม่มีเสียงสนทนาใดๆ เล็ดรอดออกมาจากทั้งคู่ กานพลูได้แต่หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ในขณะที่คชินทร์ได้แต่เหลือบมองใบหน้างามด้วยความหลงใหล แต่ภายในใจชายหนุ่มกลับสร้างกำแพงในใจอยู่ตลอดเวลา ซึ่งสิ่งเดียวที่ชายหนุ่มจะทำได้ตอนนี้คือ แก้แค้นให้มารดาเขาเท่านั้น

คชินทร์ไม่มีสิทธิ์เผลอใจให้กับดวงหน้างามดวงนี้ ถึงแม้ว่าจะทรมานใจเท่าใด แต่ชายหนุ่มก็ต้องทำให้ได้ กานพลูจะต้องเจ็บปวดกว่าที่มารดาเขาได้รับเป็นร้อยเท่า แม้ข้างในจะเริ่มรู้สึกสับสน แต่เมื่อได้เริ่มต้นแล้วเขาก็ต้องสานต่อให้จบ

รถยนต์หรูเคลื่อนที่ผ่านการจราจรอันติดขัด ก่อนจะมาจอดที่หน้าร้านกาแฟเล็กๆ ซึ่งกำลังตกแต่งภายในอยู่ คชินทร์จึงปลุกหญิงสาวด้วยจุมพิตอันแสนหวาน กานพลูลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ เธอไม่เข้าใจเขาทำไมถึงทำกับเธอเช่นนี้ เพราะเมื่อคืนชายหนุ่มยังดูถูกเหยียดหยามหาว่าเธอหน้าเงิน ตอนนี้เขากลับทำท่าทางราวกับพิศวาสเธอเหลือเกิน

“คุณทำอะไรทำไมไม่อายพี่คนขับรถบ้าง” กานพลูดุคชินทร์พร้อมกับส่งสายตาไม่พอใจให้กับเขา

“อายทำไม นายพงษ์เขาชินแล้ว ฉันเป็นคนชอบแสดงความรัก” คชินทร์กล่าวพร้อมกับทำหน้าไม่ยี่หระ

“แล้วคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม” กานพลูเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะมันป่วยการเสียเปล่าที่เธอจะไปถกเถียงกับคนที่เธอไม่มีวันชนะ

“ก็ลงมาดูด้วยกันสิ” คชินทร์กล่าวพร้อมกับจูงมือหญิงสาวลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในร้าน

“ร้านใครคะตกแต่งน่ารักดี” กานพลูเผลอถามออกไปด้วยความสนใจ เพราะร้านนี้ตกแต่งสไตล์ที่เธอชอบ ราวกับว่าตกแต่งมาเพื่อเธอ

“ร้านของเธอไง เห็นแม่เธอบอกว่า เธอฝันอยากจะมีร้านแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” คชินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ทำให้กานพลูรู้สึกหัวใจพองโตเป็นอย่างยิ่ง แต่เธอก็ต้องเก็บอาการไว้ไม่แสดงออกให้ใครรู้

“คุณมาทำให้ฉันทำไม มีเงื่อนไขอะไรอีก” กานพลูหันไปถามชายหนุ่มด้วยความระแวง

“ทำไมฉันต้องมีเงื่อนไขกับเมียของฉันด้วยล่ะ เธอสมควรได้สิ่งนี้อยู่แล้ว” คชินทร์ยังคงอ่อนหวานกับหญิงสาว

“นี่คุณเป็นไบโพล่าร์หรือเปล่า เมื่อคืนยังหาว่าฉันหน้าเงินอยู่เลยนะ” กานพลูหวาดระแวงกับอารมณ์สองบุคลิกของชายหนุ่ม

“ใครจะกล้าคิดอย่างนั้นกับเมียจ๋าละครับ เมื่อคืนพี่คงเมามากไปหน่อย” คชินทร์เอ่ยด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ที่กานพลูไม่ทันได้ชำเลืองมอง

“อย่าตีสองหน้าเลยค่ะคุณชิน” กานพลูพูดตามที่ใจคิด เธอคิดว่าตอนที่เมาเขาคงแสดงอารมณ์ที่เกิดขึ้นจริง ดังนั้นเธอจึงไม่ไว้ใจเขาเลยสักนิด เธอได้แต่ท่องไว้ในใจ ว่าอย่าหลงคารมคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาเด็ดขาด

“กล่าวหากันเกินไปแล้วนะทูนหัว ถ้าพี่ไม่สนใจหวาน ไม่รักหวานพี่จะทำร้านนี้ขึ้นมาทำไม ก็เพราะพี่รู้ไงว่าความฝันของหวานก็คือร้านนี้ พี่ถึงสั่งทำมันขึ้นมาเพื่อหวาน อย่าปลักปลำพี่เลยนะ” คชินทร์ป้อนคำหวานจอมปลอมให้กับหญิงสาว ซึ่งมันก็ได้ผลสำหรับคนอ่อนต่อโลกแบบกานพลู เพราะเธอกำลังเริ่มหลงไปกับคารมของชายหนุ่ม “อย่ามัวจับผิดพี่อยู่เลย มาเดินดูรอบๆ ร้านของหวานดีกว่า อันไหนไม่ถูกใจรีบบอกพี่เลยนะ เดี๋ยวพี่จะให้เขาแก้” คชินทร์ยังคงอ่อนหวานกับกานพลู

“ไม่ต้องเพิ่มเติมอะไรหรอกค่ะ แค่นี้ก็ดีมากแล้ว” กานพลูเอ่ยตามความรู้สึกจริง เธอรู้สึกหลงรักที่นี่ตั้งแต่แรกเห็น นี่ก็คงเป็นคุณกานดามารดาของเธอ ที่จัดแจงเรื่องการตกแต่งให้ ท่านถึงได้รู้ความปรารถนาของเธอเช่นนี้

“เดี๋ยวร้านนี้น่าจะตกแต่งเสร็จภายในสองสามวันนี้ หวานอยากจะเปิดเมื่อไหร่ล่ะ” คชินทร์เอ่ยถามถึงความพร้อมของหญิงสาว

“แล้วแต่คุณเลยค่ะ ฉันยังไงก็ได้” กานพลูเอ่ยอย่างเรียบง่าย

“ถ้าอย่างงั้นร้านตกแต่งเสร็จก็เปิดขายเลยมั้ยล่ะ” คชินทร์เสนอความคิดเห็น

“ได้ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันขอออกไปซื้อของเข้าร้านนะคะ” กานพลูกล่าวขออนุญาตเขา ทั้งที่เธอก็รู้สึกว่าไม่จำเป็น แต่สัญชาตญาณสั่งให้เธอทำแบบนั้น