“คุณท่านยังอยู่ในห้องนั่งเล่นนะคะ ตั้งแต่กลับมาก็ทำงานอยู่ในนั้น”
“ออ...ค่ะ” แม่บ้านพูดขึ้นก่อนจะเดินเอากระเป๋าถือของฉันไปเก็บที่ห้องนอน เสียงหวานขานตอบกลับอย่างเข้าใจแล้วเปลี่ยนทิศทางการเดินไปทางห้องนั่งเล่น คฤหาสน์หลังโตถูกเปิดไฟสว่างไปทั่วทั้งหลังแต่เวลานี้ถ้าแม่บ้านออกไปก็จะเหลือเพียงแค่ฉันกับเฮียหลิง 2 คน
เท้าเล็กก้าวเดินไปตามทางจนกระทั่งเข้ามาที่ห้องนั่งเล่น ดวงตากลมจ้องมองด้านหลังของผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงโซฟา แต่ดูจากมุมนี้เหมือนว่าเขาจะ...หลับ ฉันเดินเข้าไปใกล้มากขึ้นจนมาหยุดยืนซ้อนข้างหลัง วางมือจับขอบพนักโซฟาไว้แล้วโน้มหัวไปข้างหน้าก้มลงมองใบหน้าหล่อที่กำลังหลับสนิท
หล่อมาก...
ผิวขาวเนียนกับคิ้วเข้ม ๆ ช่างตัดกันเป็นอย่างดี ขนตาเรียงเป็นแพงอนสวยรับกับจมูกโด่ง ริมฝีปากแดงได้รูปน่าจูบที่ฉันเคยสัมผัสมาแล้วถึง...2 ครั้ง
“มองอะไร”
หมับ!
ในระหว่างที่กำลังพิจารณาใบหน้าของสามีตัวเองอ
