“เจียอีก็รู้ว่าไอ้ซานฉีมันหายตัวไป เด็กนั่นไม่หลงกลอะไรง่าย ๆ แค่นี้หรอก” สิ่งที่เจ้ปิงพูดออกมาในครั้งนี้ฉันกลับไม่ได้รู้สึกเห็นด้วย มั่นใจว่าข้อความที่ส่งไปเจียอีต้องออกมาหาอย่างแน่นอน
“เจียอีไม่ได้ฉลาดอะไรขนาดนั้น ก็แค่เด็กเอาแต่ใจที่ตระกูลตามใจ เอาล่ะ… หมิงส่งข้อความหาเจียอีเรียบร้อย ข้อความเขียนเอาไว้ว่า”
“….” เจ้ปิงนั่งเงียบรอฟังสิ่งที่ฉันกำลังจะพูด
“นี่ซานฉี ฉันจับตัวชีหมิงได้แล้ว เธอต้องออกมาหาฉันที่โกดังย่านxxx เวลา 18.30 น. ออกมาคนเดียวอย่าให้ใครรู้ เดี๋ยวเฟยหลิงมันจะตามเรามา” นี่ช่างเป็นข้อความที่เรียบง่าย ไม่ต้องอธิบายหรือพิมพ์อะไรยืดยาวเพราะฉันมั่นใจว่าถ้าเอาตัวเองเป็นจุดล่อ ยังไงเจียอีก็ออกมาแน่นอน
“แค่นี้? คิดว่าเด็กนั่นจะเชื่อมั้ย” เจ้ปิงยังไม่หยุดสงสัยกับแผนของฉัน อย่าเรียกว่าแผนเลยเพราะแทบไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ
“เชื่อสิ… คอยดูได้เลย” ฉันตอบกลับด้วยความมั่นใจเป็นการยืนยั
