เฮียหลิงดูชั่งใจกับคำขอของฉันอย่างมาก มันฟังดูเป็นการหาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ ที่รู้ว่าตัวเองเป็นชนวนสำคัญทำให้อีกฝ่ายปะทุขึ้นได้ง่ายเพียงเจอหน้าตัวเอง
แต่ไหน ๆ มัจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พบกัน ก็อยากให้เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะได้ถามเธอออกไปตรง ๆ อย่างไม่ต้องมีอะไรเก็บซ่อนไว้ในใจไปตลอดชีวิต
“แค่อยากคุยเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจากนี้หมิงจะไม่เข้าไปยุ่งกับเธออีก” คงได้พูดแค่ไม่กี่คำหรอก รู้ตัวดีว่าเวลานี้เธอคงเกลียดฉันยิ่งกว่าอะไรไปแล้ว
“ได้ เฮียไม่ขัดใจหมิงอยู่แล้ว” สุดท้ายเฮียหลิงก็ยอมฉันอยู่ดี เขาวางหวีในมือลงหลังจากหวีผมให้ฉันเรียบร้อย เปลี่ยนมาใช้มือทั้งสองจับเข้าที่ไหล่ประคองร่างบางให้ลุกขึ้นยืน
“จะว่าไปดูแลเมียดีกว่าแรก ๆ อีกนะเนี่ย...หรือว่าจะขอมีเมียน้อย” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างเคร่งเครียด ทั้งที่ตัวเองตั้งใจพูดแกล้งสามี
“ได้เหรอ” แต่คำตอบที่ได้กลับมาไม่รู้ว่าเฮียหลิงเขาแกล้งฉัน
