ตอนที่ 2 หนูหรอ?
1137 Words
ตอนที่ 2 หนูหรอ?
ณ โรงพยาบาลเอกชน
“พี่ครูสครับ อาการของคุณแตงกวาไม่เป็นอะไรมากครับ ผมจัดเป็นยาแก้อักเสบ และทำแผลให้เรียบร้อยแล้วครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ”
“อืม ขอบใจมาก” ครูสให้หมอรุ่นน้องคนสนิทมาเป็นคนรักษาแตงกวาให้
“น้องแตงกวาครับ ทานยาและทายา ตามที่หมอจัดให้ พี่รับรองครับ น้องแตงกวาจะไม่เป็นแผลเป็นแน่นอน” หมอหนุ่มส่งยิ้มบางให้กับคนไข้พิเศษที่พี่ชายคนสนิทให้มาดูแล
“ขอบคุณมากๆค่ะ พี่หมอ” ด้วยความอ่อนน้อมแตงกวาไม่ลืมที่จะยิ้มหวานส่งกลับไปพร้อมกับยกมือไหว้พี่หมอใจดี
“ครับ ว่างๆ แวะมาทำแผลที่นี่ได้นะครับ”
“คิคิคิ ค่ะ”
“เดิน!! ฉันรีบ” อาจารย์หนุ่มใช้มือดันหลังหญิงสาวให้รีบเดินออกไปจากห้องตรวจแห่งนี้ โดยที่ไม่เอ่ยลาหรือขอบคุณหมอหนุ่มสักคำ
บนรถหรู
“ไปผับXXX” แขนแกร่งยกขึ้นมาเหลือบมองนาฬิกาหรูด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วเอ่ยบอกมาร์คัสที่รับหน้าที่เป็นคนขับรถในขณะนี้
“อาจารย์มีธุระต้องไปต่อหรอค่ะ จอดข้างหน้าก็ได้ค่ะ หนูนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองได้” เธอรีบเด้งตัวบอกอาจารย์หนุ่ม หากเขารีบไปทำธุระต่อ เธอสามารถนั่งรถกลับบ้านเองสบายมาก
“ฉันคุยงานไม่นาน เธอรอฉันแป๊บเดียว เดี๋ยวฉันไปส่ง” ครูสไม่ได้สนใจเสียงเธอมากนัก ยังคงนั้งกดโทรศัพท์ด้วยความเร็ว เหมือนกำลังพิมพ์คุยเรื่องด่วนกับปลายทาง
“ที่ผับหรอคะ” ตามออกไปอีกครั้งเพื่อนความมั่นใจ สายตายังจับจองไปที่ชายหนุ่มที่นั่งข้างตัวเพื่อนรอคำตอบ
“ใช่ นักศึกษาอย่างเธอคงเคยไปกับเพื่อนบ่อย เข้าไปนั่งเล่นสักแป๊บคงไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ปรายตามองคู่สนทนาเพียงนิดและกลับไปคุยกับบุคคลในโทรศัพท์ต่อ
“เอ่อ…ได้คะ” แตงกวาบอกไปด้วยเสียงที่ไม่มั่นใจนัก แต่ใครจะรู้ละถึงแม้จะเป็นนักศึกษาที่มีเพื่อนเยอะ เธอก็ไม่เคยเข้าผับ หรือสถานที่เที่ยวกลางคืนเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ผับXXX
ภายในผับหรูขนาดใหญ่ใจกลางเมือง ที่ตกแต่งร้านอย่างหรูหรา ทั้งแสงสี ผู้มากมายแต่งตัวดูดีสวยหล่อกับทุกคน เสียงดนตรีที่มากจนแทบจะไม่ได้ยินเสียงคนพูด เปิดโดยดีเจชื่อดังระดับประเทศ ทำให้ผับนี้เป็นแหล่งรวมตัวของเหล่าลูกคนรวย นักการเมืองที่มักจะเข้ามาหาความสุขกัน
หญิงสาวเดินเข้ามาในผับหรูพร้อมกับครูสที่เป็นมาเฟียคุมผับแห่งนี้ และบอดี้การ์ดหนุ่มหน้าตาดีอีก2 คน ซึ่งทำให้เป็นจุดสนใจของผู้คนที่กำลังสนุกอยู่ภายในผับ ต่างมองมาที่พวกเขาทั้ง 4 คนเป็นจุดเดียวบ้างก็มองมาแล้วยิ้ม บ้างก็มองมาด้วยสาวตาที่ไม่เป็นมิตรนัก ทำให้หญิงสาวที่รู้สึกประหม่าอยู่แล้ว ยิ่งประหม่าขึ้นไปอีกเมื่อตัวเองเป็นจุดสนใจของผู้คนที่อยู่ที่นี่ ยังดีที่มาเฟียหนุ่มให้เสื้อสูทมาใส่ก่อนเข้ามา
“น้องแตงกวาเชิญทางนี้ครับ” มาร์คัสเดินเข้ามาประชิดตัวและก้มลงบอกหญิงสาวข้างหู ในขณะที่มาเฟียหนุ่มและอีคอนมือขวาคนสนิท เดินแยกออกไปอีกทาง
“ค่ะ?” เธอไม่มั่นใจว่าได้ยินถูกไหมเพราะเสียงเพลงดังมาก แต่เดาได้เขาน่าจะให้เธอเดินตามไป เธอเดินตามมาร์คัสไปจนถึงบาร์ด้านหลังซึ่งเสียงเงียบกว่าส่วนหน้ามาก ดูจากการตกแต่งแล้วเหมือนจะเป็นที่นั่งของพวกVIP
“น้องแตงกวาครับ นี้เวลล์บาร์เทนเดอร์ประจำของนายครับ จะมานั่งเป็นเพื่อนน้องแตงกวาระหว่างที่นายคุยงานอยู่นะครับ ตรงนี้น้องแตงกวาโอเคไหมครับ หรือชอบตรงด้านหน้ามากกว่า” เมื่อเดินเข้ามามาร์คัสก็พอเธอเดินมาทำความรู้จักกับชายที่ยืนประจำชุดชงเหล้าของบาร์แห่งนี้ เขายิ้มตอนรับเธอด้วยอย่างเป็นมิตรก่อนที่จะเดินนำไปตรงโต๊ะที่นั่งของเธอ
“ตรงนี้ได้ค่ะ หนูนั่งได้ ขอบคุณค่ะ พี่…เอ่อ พี่ชื่ออะไรหรอคะ”
“พี่ชื่อมาร์คัสครับ หรือเรียกสุดหล่อก็ได้ครับ พี่ไม่ถือ”
“คิคิคิ ค่ะพี่มาร์คัส” เธอหัวเราะให้กับมุกตลกของ ชายผู้มีอารมณ์ขันตลอดเวลา ซึ่งทำให้เธอไม่ค่อยเกร็งเท่าไรเวลาอยู่กับเขา ต่างจาก ชายอีกสองคนที่นั่งมาบนรถโดยสิ้นเชิง
“พี่ไปทำงานก่อนนะครับ อยากได้อะไรบอกเวลล์ได้เลยนะ พี่คุยงานกันตรงชั้น 2 ประตูสีน้ำเงินตรงนั้นเองคัรบ” มาร์คักระซิบอกพร้อมกับชี้นิ้วไปตรงชั้น2เพื่อให้หญิงสาวได้รับรู้
“อ่อ ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจและส่งยิ้มหวานกลับไปให้มาร์คัสเพื่อให้คนมาส่งสบายใจได้ว่าเธอสามารถนั่งตรงนี้ได้ แต่ใจจริงๆ แล้วก็แอบตื่นเต้นและประหม่ามากอยู่เพราะนี้คือครั้งแรกของการเข้าผับ
“รับอะไรดีครับวันนี้ ผมเวลล์ครับ วันนี้ได้ดูแลแขกของคุณครูสถือว่าเป็นเกียรติมากเลยครับ” เธอหันไปสบตาบาร์เทนเดอร์หนุ่มตามเสียง หลังจากที่มาร์คัสเดินออกไปแล้วด้วยความประหม่า แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพเวลล์ก็สามารถทำให้เธอนั้นหายประหม่าได้มากเลยทีเดียว ทางด้านบาร์เทนเดอร์หนุ่มเองนั้นเมื่อรู้ว่าวันนี้ได้ดูแลแขกที่เป็นผู้หญิงของมาเฟียหนุ่มก็ทำให้เขาตื่นเต้นไม่น้อยเพราะนี้คือครั้งแรก ปกติได้ดูแลเฉพาะเพื่อนสนิทของมาเฟียหนุ่มเท่านั้น
“เอ่อ…น้ำเปล่าก็ได้ค่ะ”
“ฮาฮาฮา นี้เล่นมุกหรอครับ มุกของคุณใช้ได้เลย”
“เอ่อ…แฮ่ๆ เปล่าคะ คือหนูพึ่งมาครั้งแรก หนูสั่งไม่เป็น” เธอบอกออกไปด้วยความเขินอาย พูดด้วยเสียงเบาๆ ราวกับกระซิบ เพราะค่อนข้างน่าอายอยู่ เธออายุขนาดนี้แล้วพึ่งเคยมาสถานที่แบบนี้ครั้งแรก และแทบจะไม่รู้จักชื่อเหล้าหรือแอลกอฮอล์ชนิดไหนเลย
“ไม่ต้องเขินนะครับ ผมเข้าใจ ถ้าอย่างนั้นผมขอจัดให้เป็นพิเศษนะครับ”
แตงกวานั่งดื่มเครื่องดื่มที่เวลล์จัดมาให้และพูดคุยกันอย่างสนุกสนานทำให้ปรับตัวเข้ากับผับได้มากขึ้น ดื่มกันไปสักพักบาร์เทนเดอร์หนุ่มได้ขอตัวไปดูแลแขกVVIP หญิงสาวเลยต้องนั่งดื่มคนเดียว ซึ่งแตงกวาไม่ได้รู้สึกประหม่าเหมือนตอนแรกแล้วเพราะเริ่มชินกับสถานที่พอสมควรแล้ว
“สวัสดีครับ”
“หนูหรอ?”
- Writer
