ตอน 1 เกิดอะไรขึ้น
มหาลัย เวลา 18.30 น.
“เอ้…อยู่ไหนนะ ไหนเจเคบอกตึกอยู่หลังมหาลัยเลี้ยวซ้ายนิดหน่อยก็ถึงไง” แตงกวาพึ่งพาคนเดียว
ณ ตอนนี้ในมหาลัยฟ้าก็เริ่มมึดแล้ว บรรยากาศรอบตัวที่ไม่มีนักศึกษามันน่าขนลุกเสียจริงๆ แตงกวาพยายามเดินไปตามทางที่เพื่อนรักบอก เดินตามทางลึกไปเรื่อยๆ จนสุดมหาลัยซึ่งติดกับป่าสนทึบ ยิ่งทำให้บรรยากาศของมหาลัยน่าขนลุกขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว
ฟิ้วววว…
“เสียงอะไรอะ!!!”
กรอบแกรบ กรอบแกรม
แตงกวามองซ้ายมองขวาหันไปตามเสียงประหลาดที่เกิดขึ้น พร้อมกับเอามือกอดกระเป๋าไว้แนบอกแน่นด้วยความกลัว
“ใครคะ!” เธอหันไปมองตรงเงาดำที่ผ่านหลังไปด้วยความไว และไปหยุดอยู่ตรงพุ่มไม้ เงาดำมีการเคลื่อนตัว ต้นไม้ใหญ่พลิ้วไหวแรงขึ้น ด้วยแรงลมช่วงเย็นที่ดูท่าว่าเหมือนฝนกำลังจะใกล้ตก
“มีใครอยู่ตรงนั้นไหมคะ” ใจดีสู้เสือ ถามไปอีกครั้ง เนื่องด้วยคิดว่าตรงนั้นอาจจะเป็นคนของมหาลัย ตามที่ตนมาตามหาอยู่ หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้พุ่มไม้ช้าๆ ขาเรียวบางสั่นด้วยความกลัว หวังเพียงเล็กๆ ว่าถ้าเป็นคนของอาจารย์จะได้รีบนำเอกสารไปให้และเธอจะได้รีบกลับเลย เธอค่อยๆเดินเข้าไปใกล้สิ่งนั้นมากขึ้น จนเริ่มเห็นเงาดำได้ชัดเจน มือเล็กสั่นเท่าเอื้อมมือออกไป อยู่ๆ ก็มีเงาสีดำขนาดใหญ่บินขึ้นมาจากพุ่มไม้ด้วยความเร็ว
กา กา กา กา!!!!!
“กรี๊ดดดดดดด”
เมื่อเห็นดังนั้นแม้จะตกใจอยู่ แต่ด้วยสัญชาตญาณสองขาเรียวหันหลังวิ่งไปแบบไม่คิดชีวิต
ตึกตัก ตึกตัก
ตอนนี้เธอวิ่งมาตรงไหนของมหาลัยแล้วก็ไม่อาจทราบได้ แต่เสียงหัวใจที่เต้นแรงนั้นกลับชัดมาก เนื่องด้วยเป็นคนที่ค่อนข้างแพนิกมากอยู่แล้ว อะไรที่ทำให้เธอตกใจมากหรือกลัวมากๆ หัวใจเธอจะทำงานผิดปกติทันที เธอยังคงหลับหูหลับตาวิ่งต่อไปด้วยความตกใจ พร้อมกับสมองที่ว่างเปล่า รู้แต่เพียงว่าต้องออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
เอี้ยดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดด!
แสงไฟสีส้มตาดวงใหญ่สาดเข้ามาที่ใบหน้าของเด็กสาว เธอล้มลงไปกับพื้นหัวเข่ากระแทกพื้นด้วยความแรง
รถหรูคันสีดำขับมาด้วยความเร็วปกติ ต้องเบรกกะทันหัน เนื่องจากมีนักศึกษาหญิงวิ่งตัด โชคดีที่อยู่ในรั้วมหาลัยเลยทำให้ผู้ที่ขับรถนั้นขับช้ากว่าปกติ หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นนอกมามหาลัยนักศึกษาคงเจ็บหนักน่าดู
“เกิดอะไรขึ้น!” ครูสปรายตามองกระจกหน้าสบตากับคนขับรถ และถามออกไปหลังจากที่อยู่รถถูกเบรกกะทันหันด้วยความแรง
“นายครับ มีนักศึกษาหญิงวิ่งตัดหน้ารถครับ เดียวผมลงไปดูเองครับผม” มาร์คัสตอบ มาร์คัสเป็นมือซ้ายของอาจารย์หนุ่มเป็นชายหนุ่มผมสีทอง เป็นคนอารมณ์ดี ใจดี และสดใส แต่เมืองเวลาคับขันก็ถือว่าเป็นลูกน้องอีกหนึ่งคนที่ค่อนข้างโหดพอสมควร
“พี่ไม่ต้องไปลงครับ อยู่กับนายเถอะผมลงไปคนเดียวได้” มาร์คัสบอกกับอีคอน ที่กำลังจะลงจากรถเพื่อไปดูนักศึกษาสาวเหมือนกัน อีคอนเป็นมือขวาคนสนิทของครูส ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย – ไต้หวัน เรียกได้ว่าถอดนิสัยความเก่งและความโหดออกมาจากครูสเลย เพราะฝึกฝนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก แต่อีคอนนั้นพูดน้อยกว่ามาก และค่อนข้างเย็นชา
“นักศึกษาเจ็บตรงไหนไหมครับ!”
มาร์คัสรีบวิ่งลงมาก็เห็นนักศึกษาหญิงล้มอยู่หน้ารถ ที่มือและที่หัวเข่ามีแผลที่เกิดจากการล้มอย่างรุนแรงเมื่อสักครู่
“คือ…หนู” แตงกวาตอบกลับไปด้วยเสียงสั่นเครือ ด้วยขอบตาแดงก่ำ และพยายามใช้มือดันตัวเองขึ้น
โอ้ย!!!
“มาครับผมช่วย” มาร์คัสตรงเข้าไปรับร่างบางที่กำลังจะล้มลงอีกครั้งขึ้นมา เนื้อตัวสั่นเทาแทบไม่มีแรง ถ้าเขาไม่เขามารับมีหวังเธอต้องเจ็บอีกรอบเป็นแน่
“วิ่งหนีอะไรมาครับเนี่ย ดีนะ ผมขับรถมาไม่เร็วมาก มือและเข่าเป็นแผลหมดเลยนะครับนั้น” ชายหนุ่มใช้สายตาสำรวจร่างกายภายนอกของนักศึกษาสาว หากเป็นอะไรหนัก เขาที่เป็นคนขับต้องรู้สึกผิดมากแน่ ที่ขับรถไม่ระวังในสถานศึกษา
“คือหนู กำลัง...” หญิงสาวก้มลงมองสำรวจตัวเองตามที่เขาบอก เธอได้สังเกตเลยว่าเธอเป็นแผล เพราะตอนนี้แขนและขาชาไปหมดแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น!!”
.
.
บนรถหรู
“คุณเจ็บตรงไหนบ้างนักศึกษา” ครูสเอ่ยถามในขณะที่แตงกวานั่งอยู่ทางเบาะซ้ายข้างๆ เขา โดยมีมาร์คัสเป็นคนขับและอีคอนนั่งข้างๆ
หญิงสาวนั่งนิ่งไม่พูดไม่จาอยู่บนรถมาประมาณ 10 นาทีแล้ว เธอนั่งตัวสั่นเพราะยังตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ มือบางจับชายกระโปรงไว้แน่น และเหม่อมองออกไปทางหน้าต่างที่ข้างนอกฝนตกหนักตลอดทาง
“หนูไม่เป็นอะไรมากค่ะ อาจารย์” เสียงหวานสั่นตอบกลับมาพร้อมส่งยิ้มจางๆ ให้อาจารย์หนุ่มหายห่วง เขาอาสารับผิดชอบโดยการไปส่งเธอที่บ้าน ด้วยความที่คิดอะไรไม่ออกในตอนนั้นและคิดว่าเป็นอาจารย์เธอเลยตอบตกลงรับความช่วยเหลือในครั้งนี้
“ครับ น่าจะยังทัน ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายก่อน และจะพาคุณไปส่งบ้านนะครับ” ครูสเหลือบมองเวลาที่โทรศัพท์ และหันกลับไปบอกนักศึกษาที่ร่วมรถมาด้วยความเงียบ
“ไม่เป็นไรค่ะ อาจารย์ แค่ไปส่งหนูที่บ้านก็พอ” เธอรีบหันไปปฏิเสธชายหนุ่มด้วยความเกรงใจ เพียงแค่ครูสมาส่งเธอที่คอนโด เธอก็เกรงใจเขาจะแย่อยู่แล้ว ถ้าไม่เจ็บที่ขาเธอคงนั่งแท็กซี่กลับมาเองคนเดียวแล้ว
“ครับ”
“อ๊ะ! คอนโดหนูเลี้ยงซ้ายซอยข้างหน้าได้เลยนะคะพี่” ร่างบางกระเด้งตัวไปทางด้านหน้าคนขับ รีบตะโกนบอกมาร์คัสทันทีเพราะกำลังจะผ่าจุดทางแยกเพื่อจะไปคอนโดของเธอ
“ไปโรงพยาบาล”
“ห่ะ!!”
“ครับนาย”