บทที่ 28 โอกาส 3 เดือน
เช้าต่อมา
ฉันถูกปลุกให้ลุกขึ้นมาจากเตียงตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันขัน ร่างเล็กของฉันบิดขี้เกียจไปมา เอามือปิดปาก จากนั้นอ้าปากหาว จนแมลงวันแทบบินเข้าปากได้ ฉันพึ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมงเอง เพราะเมื่อคืนคุณเลขาหรือพี่นาวิน เร่งรัดให้จำข้อมูลที่จำเป็นในการประชุมที่จะเกิดขึ้นในช่วงเช้านี้
วันนี้แล้วสินะจะเป็นตัวตัดสินว่าฉันจะได้อยู่ต่อหรือไม่ ทางที่ดีได้แต่ภาวนาให้พี่โยเซฟตื่นขึ้นมาเร็ว ๆ ฉันจะได้หลุดพ้นการอ่านเอกสารกองเท่าภูเขา ตัวเลขยาวเท่ากำแพงเมืองจีนเสียที
"ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ คุณหนู เดี๋ยวไปประชุมไม่ทัน" เสียงแม่บ้านวัยกลางคนประจำพูดกับฉัน เมื่อเห็นว่าฉันยังสะลึมสะลือ นั่งนิ่งไม่ยอมขยับ หากเป็นเมื่อก่อนฉันถูกปลุกแบบนี้ คนที่มาปลุกคงจะถูกฉันเหวี่ยงไปแล้ว ทว่าตอนนี้มันต่างออกไป ฉันใจเย็นขึ้น จากนั้นค่อย ๆช้อนตามองไปยังแม่บ้านที่ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็ก ถือว่าเธอเป็นคนที่มีความ
