“เฮีย”
“อือ...”
“อย่าพูดอะไรน่ากลัวแบบนั้นสิ” อัสนีหัวเราะลงลูกคอ ทุกคนในห้องมองกันตาปริบ ๆ ฟื้นขึ้นมารอบนี้อัสนีดูเพี้ยน ๆ ไปเยอะ พูดคนเดียว ขำคนเดียว คงต้องพาไปเช็กกับหมอหลาย ๆ รอบว่าไม่มีอะไรผิดปกติแน่ ๆ ใช่ไหม
“ดีอยู่อย่าง ตอนฉันเป็นแกไม่โดนหมาตัวเมียปล้ำ”
“ดียังไง โดนปล้ำก็ได้แอ้มสาวนะเฮีย”
“กูไม่อยากติดเบ้งไอ้หมาบ้ากาม” คราวนี้ไอ้มูมู่หัวเราะจนแผลกระเพื่อม ร้องโอดโอยอีกรอบ
“โอ๊ย! เจ็บแผล”
“สมน้ำหน้า”
“เจ้านายแกล้งผม” เจ้ามูมู่มันก็ยังติดปากเรียกอัสนีว่าเจ้านาย มีบางอย่างครึ้มอกครึ้มใจอยากเรียกว่าเฮีย เพราะอัสนีถือว่ามันเป็นน้องนุชสุดท้องไปแล้ว จึงอนุญาตให้เรียกได้
“กูไปแกล้งอะไรมึง” อัสนีเอ่ยถามอย่างขำ ๆ มีความสุขที่ได้กลับเข้าร่างของตัวเอง เขารู้สึกโล่งใจที่เจ้ามูมู่ปลอดภัย พอฟื้นขึ้นมาก็เป็นห่วงมันแทบแย่
คิดว่าต่อจากนี้ไปคงไม่มีอะไรร้าย ๆ อีกแล้วนะ
“เอส”
“ครับเฮีย”
