“เจ้ามูมู่แกต้องช่วยฉันแล้วนะ” อัสนีบอกเจ้ามูมู่ก่อนจะนำเถาวัลย์มาพันเข้าด้วยกัน ให้มันกัดเอาไว้อีกด้านเพื่อที่เขาจะรวยตัวลงไปช่วยน้องน้อย
มูมู่นั้นนอกจากจะตัวใหญ่แล้วแรงยังเยอะอีกด้วย ฟันกรามของมันแข็งแรงมาก
“ดีๆ นะโว้ย” อัสนีบอกเจ้าสุนัขคู่ใจ ก่อนจะจับเถาวัลย์อีกด้านหย่อนตัวลงไป รู้สึกหวาดเสียวอยู่มากเพราะต้องเหยียบไปตรงส่วนของเถาวัลย์และใบไม้กิ่งไม้ที่รองรับร่างของน้องอยู่จนมันไหวยวบยาบ เขากลัวร่างของมิรินจะหล่นร่วงลงไปเบื้องล่าง
อัสนีอุ้มน้องขึ้นมาแนบอก มืออีกข้างจับเถาวัลย์เอาไว้แน่น รู้สึกโล่งใจที่ช่วยเหลือน้องเอาไว้ได้
“เจ้ามูมู่ดึงขึ้นไปเร็ว” พอเจ้ามูมู่ได้ยินแบบนั้นมันก็รีบดึงเจ้านายขึ้นมาในทันที มันเห่าเสียงดัง ตรงเข้ามาเลียใบหน้าของมิริน ไม่นานเด็กน้อยก็ฟื้น
“เฮีย” มิรินกอดอัสนีเอาไว้พลางร้องไห้อย่างเสียขวัญ
“หนูมิของเฮียปลอดภัยแล้วนะครับ ไม่เป็นอะไรแล้วนะคนดี” เขากุมแก้
