หลังจากกลับมาบ้านวัณณ์ฎาก็รีบทำกับข้าวกิน เมื่อเสร็จก็ขึ้นไปทำความสะอาดบ้านและห้องนอน จากนั้นก็เอาผ้าห่มและปลอกหมอนไปซักทำความสะอาดให้เรียบร้อยเผื่อรอลออมานอนด้วยในคืนนี้
ร่างสูงใช้เวลาเกือบทั้งวันกว่าจะได้นั่ง กระทั่งช่วงเย็นขณะกำลังจะเก็บผ้าที่ตากขึ้นไปไว้บนบ้าน จู่ ๆ ก็มีรถรถกระบะคันหนึ่งขับเข้ามาในบ้านเสียก่อน วัณณ์ฎาจึงเบี่ยงสายตาไปมองเห็นกัปตันลงจากรถพร้อมกับถือของกินเต็มไม้เต็มมือ วัณณ์ฎาจึงเอ่ยถามด้วยใบหน้าสงสัย
“มึงมาทำไม?”
“อ้าว! กูมาหามึงไม่ได้”
“เปล่า แต่กูอยากรู้ว่ามาหาทำไม”
“กูพาสลันไปหาหมอมา ก็เลยแวะมาเล่นด้วย” สิ้นเสียงทุ้มวัณณ์ฎาก็เบี่ยงสายตาไปยังสลันที่เพิ่งลงจากรถก่อนจะยกมือไหว้ ตัวเขาจึงก้มศีรษะรับไหว้แทนเพราะมือไม่ว่างถือผ้าห่มอยู่ จากนั้นก็หันไปพูดกับเพื่อน
“พาเมียมึงขึ้นมาบนบ้านก่อน” กัปตันได้ยินเช่นนั้นก็เดินไปจับมือสลันขึ้นไปบนบ้าน ก่อนจะวางของกินที่ตั้งใจซื้
