ไม่นานนัก พอร์ชก็มาถึงวัดที่จัดพิธีศพของแม่ส้มโอ
ในมือของเขาถือซองเงินสดที่เตรียมมาเรียบร้อย
“พี่ครับ เงินสำหรับค่าจัดงานศพ…”
เขายื่นซองให้อย่างสุภาพ
ส้มโอมองซองในมือของเขานิ่ง ก่อนจะยกมือรับมาแล้วพยักหน้าช้า ๆ
“ขอบใจนะ… พี่ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดีเลย”
“ไม่เป็นไรครับ” พอร์ชยิ้มบาง ๆ ตอบ
ส้มโอมองเขาเงียบ ๆ สักพัก แล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เบาและอ่อนโยนกว่าเดิม
“แล้ว… เด็กคนนั้นที่อยู่ในใจพอร์ชน่ะ ใช่ยัยตัวแสบปีหนึ่งคนนั้นไหม”
พอร์ชชะงักเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าในที่สุด
ส้มโอหัวเราะเบา ๆ อย่างคนเข้าใจ
“ถ้าชอบก็รีบบอกเขาเถอะ อย่าปล่อยให้หลุดมือไปก่อน…
ถ้ามีแฟนแล้ว พอร์ชก็ต้องดูแลแฟนให้ดี ๆ นะ
จำไว้นะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอก ที่ชอบให้แฟนตัวเอง
มาคลุกคลีกับผู้หญิงที่เคยมีความสัมพันธ์ด้วย”
พอร์ชก้มศีรษะเล็กน้อย เหมือนรับคำอย่างเงียบ ๆ
“ครับผม… แล้วพี่ล่ะ จะทำยังไงต่อ”
ส้มโอยิ้มจาง ๆ
“ก
