ภายในห้อง หลังสายลมทิ้งตัวลงบนเตียง
ตุบ!
เสียงทิ้งตัวดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะในลำคอของสายลม เธอลากแขนพอร์ชลงมาด้วยแรงของความเมา จนร่างสูงเซแล้วคร่อมทับบนร่างเธออย่างไม่ตั้งใจ
สายลมเอ่ยเสียงอ้อนเบา ๆ
“พี่พอร์ชชชช ตัวพี่แข็งแรงจัง… กล้ามแน่นเชียว”
เธอเอามือลูบที่อกแกร่งของเขาอย่างช้า ๆ แล้วไล่ลงมาจนถึงหน้าท้องเป็นลอน
พอร์ชรีบจับมือเธอไว้
“ยัยตัวแสบ อย่า… พี่ไม่มั่นใจว่าจะคุมตัวเองได้”
ส่วนสายลมทำตาใสแบ๊ว
“หนูก็แค่… อยากกอดแฟนตัวเองเฉย ๆ เองงง”
พอร์ชกลืนน้ำลายแล้วถอนหายใจ
“ขืนหนูกอดแบบนี้อีกนิด พี่ได้ให้หนูอ้าขา แล้วกอดทั้งคืนแน่…”
เขากลั้นใจขยับตัวขึ้นมานั่งข้างเธอ เอาผ้าห่มคลุมให้เธอแล้วลูบผมเบา ๆ
“นอนได้แล้วครับ ยัยแสบ… เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมา จะหาว่าพี่เอาเปรียบไม่ได้นะ”
สายลม เงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยตาคลอฝัน ยิ้มซน ๆ “หนูก็ไม่ได้ว่าอะไร… แค่จูบเอง”
คำพูดนั้นทำเอาคนที่ตั้งใจ
