LETICIA VIDA
KUMURAP ako nang maramdamang palayo na s’ya sa ‘kin. Doon ko hinakbang ng mabilis ang aking mga paa para habulin s’ya. Bago pa tuluyang maka-pasok si Krugen sa loob ng elevator, naabot ko pa ang dulo ng suot n’yang long black coat at hinila. Natigilan s’ya sabay dahan-dahan akong hinarap pabalik. Lumunok ako ng mariin nang masilayan ang nakakatakot n’yang mga mata.
“K-Krugen... it’s almost... 5 months since you left me... and now you are finally back, you don’t even want to spare some time to talk to me? You are rushing to leave...”
“What do you want to talk about?” Hinarap n’ya ako ng maayos kaya binitawan ko na ang coat n’ya.
Huminga ako ng malalim na parang ang bigat na naman ng dibdib ko. Para makapagsalita ako ng maayos at hindi mautal, iniwasan ko s’ya ng tingin
