“อย่าทำร้ายตัวเอง ร้องได้ถ้าอยากร้อง ถ้ามันจะทำให้รู้สึกดีขึ้น แต่จำเอาไว้ว่าเราจะไม่ร้องให้กับอะไรที่ไร้ค่า”
เขาประสานมือของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอจิกมือทำร้ายตัวเอง
“ค่ะคุณอา ต่อจากนี้ไปตาจะไม่ร้องไห้พร่ำเพรื่อ ไม่อ่อนแอ จะเข้มแข็ง และจะเป็นคนใหม่”
เธอมองกระจกเบื้องหน้า เส้นผมที่เธอหวงหนักหนาค่อยๆ ถูกตัดออกทีละเล็กทีละน้อย ไม่นานเธอก็มีผมทรงใหม่ที่เก๋และดูดีเข้ากับใบหน้า ความแปลกใหม่ที่เห็นนั้นทำให้เธอรู้สึกได้ถึงพลัง เธอจะเป็นคนใหม่ รอยยิ้มที่มอบให้เธอในกระจกทำให้ธัญสิตามีแรงกายแรงใจในการที่จะมีชีวิตต่อไป
เขาพาเธอไปอาบน้ำ ก่อนจะหาเสื้อผ้าให้เปลี่ยน แล้วทำโจ๊กร้องๆ มานั่งรับประทานกันอย่างเงียบๆ สองคน
หลังจากล้างหน้าแปรงฟัน ทั้งสองก็เข้านอน เขาดึงเธอมากอดแนบอก ธัญสิตารู้สึกว่าค่ำคืนนี้มันไม่เหงาอีกต่อไปแล้ว
เธอหลับลงในอ้อมแขนของเขาในเวลาเพียงไม่นาน
หลังจากพักรักษาตัวจนหาย เธอก็กลับไปเรี
