“ขอโทษที่กลับมากะทันหันโดยที่ไม่ได้บอกนะครับ แต่ผมไม่อยากรบกวนใคร ไม่ต้องเอิกเริกก็ได้ครับ”
วรเดชตอบเสียงขรึม เขาค่อนข้างจะไว้ตัวกับมารดาเลี้ยงอยู่มากในความคิดของเธอ แต่ธัญสิตาก็เลือกที่จะเงียบเอาไว้
“ฉันให้คนเก็บกวาดห้องพักของคุณเดชเอาไว้เสมอๆ เลยนะคะ เผื่อว่าคุณจะกลับมาพัก”
“ขอบคุณครับ”
“เดี๋ยวฉันสั่งให้คนเร่งทำอาหารนะคะ เอ่อ... แล้วสาวน้อยคนนี้จะให้พักที่เรือนรับรองหรือว่าให้พักที่ไหนคะ”
“พักห้องเดียวกับผมครับ เธอชื่อธัญสิตา”
“ค่ะ เดี๋ยวฉันให้คนหิ้วของไปเก็บที่ห้องให้นะคะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ ไม่มีของอะไรมากหรอก”
วรเดชปฏิเสธเสียงนุ่มนวลแต่ห่างเหินอยู่มาก ในขณะที่เขาจับมือเธอให้เดินตามไปยังบ้านพัก เธอนึกแปลกใจที่เขาไม่ได้พักบ้านหลังเดียวกับมารดาเลี้ยงและลูกของนาง
“คุณอาคะ เดี๋ยวตานวดให้นะคะ เห็นคุณอาขับรถเหนื่อยมาหลายชั่วโมง”
เธอหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ เมื่อเข้ามาในห้อง คนที่เข้ามาออด
