"เป็นอะไรหรือเปล่าเมลิน ทำไมทำหน้าอย่างนั้น" นานะงัวเงียตื่นจ้องมองพลางคว้าโทรมาดู "นี่อะไร?"
"ไม่รู้เหมือนกัน มีใครบางคนส่งมาให้ ฮึกกก"
"ใจเย็นๆ ก่อนนะ เธอตั้งสติหน่อย"
"แบบนี้หมายความว่ายังไง..พี่ดราฟนอกใจเหรอ"
"อย่าเพิ่งร้องไห้ไปถามเขาให้รู้เรื่องดีกว่า"
น้ำตาที่แทบจะกลั้นไม่ไหว ทำตัวไม่ถูกไม่รู้ต้องทำยังไง เมลินน้ำตาคลอมือไม้สั่นเทาใจสั่นไหว
หลังจากเลิกเรียนเมลินตรงดิ่งไปยัง คอนโดมิเนียม สวรรค์ชั้น7
แกร๊ก
"ฮึกกก~หมายความว่ายังไงคะ?!" เมลินพูดเสียงสั่น "รูปที่พี่ไปจูบกับผู้หญิงคนอื่น"
"อ๋อออ นึกว่าเรื่องอะไร มาถึงก็โวยวาย"
"แล้วพี่จะให้หนูคิดยังไง! ตอบมาสิ"
"ฟังนะ..!ผู้หญิงคนนี้เป็นรุ่นน้องที่สนิท เรามีกิจกรรมร่วมกันเป็นการแสดงละครเรื่องสั้น เขามาขอให้พี่ไปเป็นพระเอกร่วมด้วย เพื่อให้ได้คะแนนจากอาจารย์"
"แล้วทำไมต้องจูบกันด้วยคะ"
"ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นการแสดง"
มือหนาเอื้อมลูบเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม ใบหน้าจิ้มลิ้มแสดงความรู้สึกเสียใจอย่างชัดเจน แต่ก็ยังยอมเข้าใจเมื่ออีกฝ่ายรีบอธิบาย "พี่ขอโทษถ้าทำให้เมลินไม่สบายใจ พี่จะไม่แสดงละครช่วยรุ่นน้องแล้วก็ได้"
"หนูแค่รู้สึกว่ามันเกินไป ฮือออ"
"พี่รักเมลินคนเดียวนะ เรารักกันมาตั้งนาน ควรจะเชื่อใจซึ่งกันและกันไม่ใช่เหรอ"
"ค่ะ หนูเชื่อพี่นะคะ แต่หนูก็ไม่ชอบอยู่ดี"
"ต่อจากนี้พี่จูบแค่กับเมลินคนเดียว ตกลงไหม"
ตัวเล็กพยักหน้าเชิงเข้าใจ มือไม้ชายหนุ่มไม่นิ่งเริ่มปลดเปลื้องกระดุมนักศึกษาของเมลินทีละเม็ด ใช้ช่วงเวลาที่อ่อนแอจู่โจมในทันที ทับทาบริมฝีปากหนาพรมจูบริมซอกคอเลื้อยลงมาขณะที่หันหน้าประกบกัน
"มาพยายามด้วยกันเถอะเรื่องลึกซึ้ง.."ดราฟกระซิบ "สัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ็บมาก"
"พี่ดราฟเคยแล้วหรือคะ?กับใคร..ทั้งที่เราคบกันมาตั้งแต่สมัยอยู่มัธยม"
"ก็จะลองครั้งแรกด้วยกันไง อีกอย่างพี่ดูหนังโป๊เยอะ มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายบางคน"
"มันจะดีเหรอคะ"
"ดีสิ เราจะได้รักกันเพิ่มขึ้นไปอีก หลังจากเป็นของกันและกัน เมลินเชื่อใจพี่นะครับ เด็กดี"
กระดุมเม็ดที่สามโดยปลด ดวงตาเจ้าเล่ห์จ้องมองเนินอกที่ใหญ่ซ่อนรูป ภายในเนื้อหนังขาวละเอียดราวกับพลอยถูกเจียระไน ใบหน้าหล่อเหลามุดลงเพื่อสัมผัสความนุ่มนิ่ม
ฟุบ
ร่างบอบบางถูกเหวี่ยงกระเด็น นอนราบบนโซฟาหรูหรา คนตัวสูงขึ้นคร่อมจับสองแขนเรียวขึงแน่น โน้มใบหน้าใช้ปากคาบแว่นของตัวเล็กแล้วดึงออกมาวางไว้ริมข้าง เพราะสายตาสั้นมากทำให้เมลินมองเห็นทุกอย่างในตอนนี้เลือนราง เป็นแค่รูปร่างคล้ายสีน้ำละเลงบนกระดาษ ทั้งเบลอทั้งมั่วไม่ชัดเจนนัก
"อ๊ะ!" ตัวเล็กครางสะดุ้ง เมื่อโดนริมฝีปากหนาจูบดูดเนินอกข้างซ้าย ทั้งตื่นเต้นทั้งตกใจ
"ไม่เจ็บหรอก อย่าเกร็ง"
"หนูว่ายะ..ยังไม่พร้อมจริงๆ นะคะ"
"แต่พี่พร้อมแล้ว มันแข็งจนปวด ไม่สงสารพี่เหรอ"
"พี่ดราฟ งื้อออ~อ๊ะ"
คำร้องท้วงเปลี่ยนเป็นครวญคราง เพราะเขาใช้เขี้ยวแหลมคมงับบราที่ครอบเต้าไม่มิดดึงลง จนเม็ดนมที่อ่อนนุ่มมันแข็งชูชันเมื่อโดนอากาศ เรียวลิ้นร้ายเริ่มตะปบดูดเลียราวกับเด็กน้อยหิวนมแม่ ร่างบางดิ้นพล่านเพราะเป็นครั้งแรกที่โดนความเสียวเล่นงาน มือหนาผละจากข้อแขนเรียวลูบเอวคอดเบาๆ เลื้อยร่างกายสูงใหญ่ลงมาช่วงสะดือ เลิกเสื้อนักศึกษาขึ้นแล้วพรมจูบสร้างความซาบซ่าน ขนอ่อนลุกเกลียวเพราะสยิวเกินต้าน ทั้งที่บอกเป็นครั้งแรกแต่ท่าทางลักษณะทุกอย่างดูช่ำชองและชำนาญ
แต่นั่น..ก็ไม่ได้ทำให้ตัวเล็กตะขิดตะขวงใจ
"แฉะหรือยังนะ ขอพี่ดูหน่อย"
"อ๊าาาง์~อือออ~พี่ดราฟ อย่ากด!"
ฝ่ามือทาบทับกลางหว่างขา เกร็งแขนกดคลึงขยี้เนินโหนกอูมจนสั่นสะท้าน แต่ยังไม่ทันได้ถกกระโปรงยาวนักศึกษา เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
ปรากฏว่าเป็นแม่ของเมลินโทรมาบอกว่าลืมกุญแจไม่สามารถเปิดประตูเข้าบ้านได้ เธอจึงต้องรีบติดเม็ดกระดุมและจัดแจงเสื้อผ้าทุกอย่างเพื่อจะเดินทางกลับ
"ครั้งหน้าพี่ต้องได้มากกว่านี้นะ" เสียงดราฟพูด "ยังไม่ทันได้เลียให้เลย เสียดายจัง"
"พูดจาลามกจังเลยนะคะ"
"ก็มีแฟนคนเดียวไม่ให้ลามกใส่แฟน แล้วจะให้พี่ไปลามกใส่ใครล่ะ หืมมม"
"ค่ะ รับทราบแล้วพ่อคนหล่อเจ้าเสน่ห์"
"ไม่ให้พี่ไปส่งไหมครับ"
"หนูไปแท็กซี่ดีกว่าค่ะ ฝนใกล้จะตกขับรถอันตราย"
จุ๊บ
ไม่บ่อยครั้งที่เมลินจะสัมผัสถึงเนื้อตัว ครั้งนี้เธอเขย่งปลายเท้าเนื่องจากความสูงที่ต่างกัน แล้วแนบริมฝีปากอมชมพูจูบแก้มชายหนุ่มเล็กน้อยพร้อมโบกมือลา
เวลาหกโมงครึ่ง
คอนโดกลางเมือง
เพียะ!
เคว้ง!
แรงตบหนักแน่นจนร่างอรชรล้มคว่ำโดนข้าวของกระจัดกระจาย ใบหน้าสวยมีเลือดไหลซิบมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะพยายามเกลียดตะกายเกาะแข้งขา พูดจารนรานพร้อมน้ำตาไหล "พี่ดราฟ ฮึกกก~นิ้งขอโทษ"
"ถ้าพยายามทำอะไรแบบนี้อีก เธอเจอหนักแน่! คิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ว่าเธอเป็นคนส่งรูปจูบของเราให้เมลินแฟนของฉัน"