“ถ้าอย่างนั้นเอาไว้คราวหน้าเราไปดื่มด้วยกันอีกผมจะให้คุณเป็นคนจ่ายบ้าง โอเคไหม”
“เอางั้นก็ได้ค่ะ ขิมไปก่อนนะคะ”
“ครับ ไว้เจอกัน”
เขมรดาแยกกับเดวิดตรงลานจอดรถหน้าร้านกาแฟ หล่อนขยับเท้ามุ่งหน้าไปยังป้ายรอรถ หากแต่ยังไม่ทันถึงที่หมายดี แขนเรียวก็ถูกใครบางคนรั้งเอาไว้
“มานี่”
“จะพาขิมไปไหนคะ”
เขมรดาร้องถามเมื่อคนที่ทำการอุกอาจคนนั้นคือเคิร์ก เท้าเล็กขยับรัวเร็วเพื่อก้าวตามช่วงขาที่ยาวกว่าให้ทัน ในขณะเดียวกันหล่อนก็พยายามสะบัดแขนให้หลุดจากมือหนาที่จับล็อกแขนเรียวเอาไว้ แต่ด้วยแรงที่น้อยกว่าหล่อนจึงไม่อาจทำได้อย่างที่ใจต้องการ จนกระทั่งทั้งคู่เดินมาถึงสปอร์ตคาร์สีแดงเพลิงที่จอดเอาไว้ตรงที่จอดรถของสตูดิโอ เขมรดาจึงได้รับอิสระ
“ขึ้นรถ”
เคิร์กบอกตอนที่เขาหยิบกุญแจขึ้นมาปลดล็อค หากแต่เขมรดาไม่ทำอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ เพราะทันทีที่ได้รับอิสรภาพ เท้าเล็กก็ขยับถอยห่างจากร่างสูงทันที
“ขิมไม่ไปค
