ผลพ่วงจากการตั้งครรภ์ผล็อยทำเอาจิลลานอนหลับสนิท คล้อยรู้สึกตัวก็พบว่าด้านนอกกระจกระเบียงเริ่มตะวันตกดิน เธอลูบหน้างัวเงียตัวเอง ลำคอแห้งผากอยากดื่มน้ำแก้กระหาย
“ตื่นแล้วเหรอ”
จิลลาเงยมองเจ้าของร่างสูงใหญ่ยืนกอดอกพิงกรอบประตู เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก จะมาถอดเสื้อโชว์สาวหรือไง
“พี่โจ้คิดจะทำอะไรจิล?” ด้วยความหวาดระแวงไม่ไว้ใจกัน เธอหลุบตาก้มมองของตัวเองพบว่าเสื้อผ้ายังอยู่กับหล่อนครบทุกชิ้น
โจ้กลั้นหัวเราะกับความคิดมโนลึกไปไกลของเมียทางพฤตินัย
“พี่คิดจะทำอะไร? ถ้าพี่คิดจะทำจริง น้องจิลคงไม่ได้นอนหลับสบายใจเฉิ่มหรอก”
“พี่จอม? พี่จอมกลับไปแล้วเหรอคะ”
“แล้วเห็นไหมล่ะ”
คำตอบเชิงค่อนข้างกวนโมโหพอควร
จิลลาไม่อยากสนทนากับเขา
หัวใจดวงนี้อย่าเต้นระรัวเร็วมากนัก เขาทำเพื่อต้องการลูกจากอกเธอ
“ไม่เห็นค่ะ”
“ถ้าไม่เห็นแสดงว่าพี่ชายเธอกลับบ้านไปตั้งนาน คงสบายใจที่น้องสาวตกถังข้าวสาร หว
