“อย่าทำอะไรหนูเลย ปล่อยหนูไปเถอะ”
น้ำผึ้งร้องบอกเสียงสั่น เริ่มร้องไห้ เธอจำได้ว่ากลับจากมหาวิทยาลัยตอนที่รถของพี่ชายไปรับ แต่พอขึ้นมาก็จำอะไรไม่ได้อีก ไม่คิดว่าจะถูกลักพาตัวเช่นนี้
“ฉันยังไม่เสร็จเลยแม่หนูน้อย”
หิรัญแสแยะยิ้ม น้องสาวสุดที่รักของศัตรูที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องตาย เขาก็จะทำแบบนั้นเหมือนกัน ทำให้ไอ้พฤทธิ์มันตรอมใจตายที่น้องสาวสุดที่รักของมันท้องไม่มีพ่อ
“ปล่อยหนู ฮือๆๆๆ”
น้ำผึ้งร้องไห้จนสลบไป เธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเพราะโดนน้ำสาด
“คุณจับหนูมาทำไม”
เธอผวาหนีไปอีกฟากหนึ่งของเตียง หวาดกลัวเขาจับใจ ผู้ชายหน้าตาคมสันดวงตาดุดันแฝงไปด้วยความเย็นชา
“พี่ชายสารเลวของเธอยังไงล่ะ ฉันจะตอบแทนมันอย่างสาสม”
“ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ”
เธอพยายามยกมือไหว้เขา แม้เขาจะจับเธอมัดเอาไว้
“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“คุณจะทำอะไร ปล่อยหนูนะ”
เธอกรีดร้องเมื่อเขากระชากเธอไปหา ก่อนจะแยกกายสาวที่บอ
