เสียงตวาดลั่นห้องราวฟ้าผ่าดังขึ้น ร่างสูงของหิรัญตรงเข้ากระชากร่างเล็กขึ้นจากปมผ้า ก่อนจะจับเธอโยนโครมไปบนเตียง
“โอ๊ย!”
เธอร้องเสียงหลง เขาก็โถมตัวเข้าหา คร่อมทับเอาไว้ทั้งตัว
“ปล่อยหนูนะ”
“ฉันไม่ยอมให้เธอตายง่ายๆ หรอก”
เขาจิกผมของเธอขึ้นจนใบหน้าแหงนขึ้น ก่อนจะบดจูบหนักๆ น้ำผึ้งฮึดสู้ เธอกัดลิ้นของเขา
“โอ๊ย!” เขาร้องเสียงหลง
“นังเด็กนี่ยังไง อยากตายนักใช่ไหม”
คนป่าเถื่อนลากเด็กสาวออกจากห้อง เธอผวาหวาดกลัว
“อย่าทำอะไรหนูเลยนะ”
“กลัวเหรอ มานี่เลยแม่ตัวดี”
หิรัญลากเด็กสาวไปที่บ่อจระเข้ เธอมองจระเข้ตัวใหญ่หลายตัวอย่างหวาดกลัว
“จะทำอะไรหนู”
“จับเธอโยนลงไปในบ่อจระเข้ยังไงล่ะ”
คนพูดเสียงเหี้ยมกดใบหน้าของเธอลงไปใกล้ๆ บ่อจระเข้ เธอกรีดร้อง หลับตาปี๋ คิดว่าต้องตายแล้วแน่ๆ เหงื่อไหลชุ่มไปทั้งตัว
“กลัวเหรอ”
“คุณลองกระโดดไปในบ่อดูสิ ถ้าไม่กลัว”
“ปากดีนักนะ”
คนปากดีตัวสั่นเทา หลับต
