@21.00น.
ร่างสูงพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับ คงเพราะเขาเคลิ้มหลับไปบนรถเมื่อตอนเย็นทำให้ตอนนี้ไม่ง่วง
กะลงไปเดินสูดอากาศด้านล่าง แต่ทางผ่านที่จะลงบันไดคือห้องของใครบางคน
เพราะความเงียบในเวลาค่ำคืนทำให้เขาได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเล็ดลอดออกมา ได้ยินไม่ชัดว่าพูดอะไร แต่คงสนุกน่าดูถึงมีเสียงหัวเราะคิกคัก ไหนลองเข้าไปดู
บิดลูกบิดประตูห้องด้วยความเบามือ ก็เห็นคนตัวเล็กในชุดนอนนั่งหันหลังมาทางนี้
ปิดประตูลงกลับ เขยิบเท้าเข้าใกล้ชมจันทร์ก็ยังคงคุยโทรศัพท์อยู่ดี
สองมือขัดหลัง โน้มตัวลงไปด้านหน้า แนบหูลงบนมือถือแล้วฟังเสียงจากฝั่งนั้นว่าเป็นใคร
(ลองทำดู ถ้ายังไม่ได้เดี๋ยวไปสอนถึงห้อง)
ชมจันทร์ตัวแข็งทื่อเมื่อสัมผัสได้ถึงใครบางคน เธอจำกลิ่นหอมบนตัวเขาได้ ว่าแต่เขามาอยู่ในห้องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
(ชม)
"วะ..ว่า"
(ได้ยินไหม)
"ดะ..ได้ยิน"
ผู้การหนุ่มผละใบหน้าออก เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชมจ
