เมื่อเข้ามาในรถ เธอก็เอาแต่หน้าบึ้งมองไปนอกรถ
"ทำไม ถ้าไม่ใช่ไอ้หมอนั่นเรียกพี่ไม่ได้"
ผมขับรถไปด้วย หันมาถามเธอไปด้วย
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่หมอ คุณอย่ามาหาเรื่องฉันนะ"
แล้วเธอก็เถียงผมต่อ
"ผัวนั่งอยู่นี่ แล้วทำไมต้องไปอ้อนคนอื่นแบบนั้นด้วย"
ผมตะคอกใส่เธอเสียงดังพอสมควร
"อย่าพูดแบบนี้นะ ผัวอะไรคุณมีคนอื่นตั้งหลายคน อย่ามาใช้คำนี้กับฉันไอ้คนเจ้าชู้ ฮึก ฮึก ฮึก"
แล้วน้ำตาของเธอมันก็ไหลอาบเต็มสองแก้ม
จากที่ผมโมโหให้เธอตอนนี้ ผมกลายเป็นรู้สึกผิดที่ทำให้เธอร้องไห้
"พี่ขอโทษ"
ผมขอโทษเธอ ทั้งๆที่ผมโกรธเธอแท้ๆ แล้วเธอก็ไม่พูดกับผม จนมาถึงบ้านเธอก็เอาแต่ร้องไห้
ผมเดินมาอุ้มเธอขึ้นไปบนบ้าน และเดินเอากะละมังมาเช็ดตัวให้ธอ
"ฉันอยากกลับบ้าน"
ผมถึงกับชะงัก กำผ้าที่เช็ดตัวให้เธอไว้แน่น
"พูดใหม่ซิ"
ผมขบกรามแน่น มองหน้าเธอชัดๆ
"ฉันคิดถึงพ่อ ฉันอยากกลับบ้าน อื้อ"
ร่างบางยังไม่ทันที่จะพูด
