(วาฬ)
ณ ภายในห้องนอนของโป๊ยเซียน เวลา 19.15 น.
“ไปอาบน้ำมั้ย”
คำถามของเขาทำให้โป๊ยเซียนที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนพื้นห้องข้างเตียงแหงนหน้าขึ้นมาสบตา แววตาคู่นั้นช่างชัดเจนและเต็มไปด้วยคำถามว่า ‘อาบน้ำอีกแล้วเหรอ?’
หลังจากหลังมื้ออาหารเย็นก็เริ่มเข้าสู่ช่วงค่ำที่เวลาการหาของตามคำสั่งพ่อเหลือเพียง 30 นาทีเท่านั้น พ่อดันต้องการก่อน 2 ทุ่มอีก แล้วตอนนี้เหลือเวลาไม่เยอะแล้วด้วยสิ
เพราะงั้นต้องหาวิธีหลอกล่อโป๊ยเซียนให้หลุดความสนใจจากเขาสัก 15 นาทีก็ยังดี ทั้งที่ความจริงแล้วเพื่อนเขานั้นไม่ได้สนใจตัวเองเลยก็ตาม ตอนนี้กำลังดูหนังในโทรศัพท์ด้วยความตั้งใจยิ่งกว่าเรียนซะอีก
“อาบน้ำอีกแล้วเหรอ พึ่งอาบไปเอง” โป๊ยเซียนเอียงคอมองย้อนถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
“ไม่อาบน้ำก่อนนอนหรือไง? จะนอนทั้งแบบนี้? เน่าแย่”
“อาบ แต่ว่า...มึงเป็นอะไรจะให้กูไปอาบแต่น้ำเนี่ย แล้วจะรีบให้อาบไปไหนพึ่งจะทุ่มกว่า” ในที่สุด
