หลังเลิกคลาส ภายในรถยนต์ของวาฬ
“เอาไปแก้คัน ห้าพันบัญชีเดิม ติ้ด!”
เสียงหวานเอ่ยพูดกับโทรศัพท์ก่อนกดส่งไปหาในข้อความของทิศเหนือเป็นแบบเสียงพูด โดยไม่ลืมจะกดส่งรูปภาพหน้าไอจีของ ‘มอส’ เดือนคณะวิศวะปี 3 ไปให้ด้วย บรรยากาศภายในรถที่มีเพียงเสียงเพลงคลอเคลาเบา ๆ ไม่ทำให้เกิดความเงียบในรถ
แต่ความเงียบจากคนขับนั้นเกิดขึ้นอย่างชัดเจน...
“....” เงียบตลอดทางตั้งแต่ออกจากมหาวิทยาลัย
“เดี๋ยวแวะร้านน้ำหน้าทางเข้าบ้านด้วยนะ อยากกินชาเย็น” แม้ว่าปากจะพูดกับวาฬแต่สายตาของฉันยังคงให้ความสนใจหน้าจอโทรศัพท์ในมือ นิ้วเรียวเลื่อนหน้าจอดูภาพในไอจีแอบส่องผู้ชายที่ตัวเองพึ่งส่งมันไปให้เพื่อนเมื่อครู่นี้ด้วยความตั้งใจ
สแกนก่อนที่ไปเป็นของทิศเหนือเดี๋ยวไม่มีโอกาสได้ดู...
“....” ไร้เสียงตอบกลับเข้าใจหรือไม่ก็ไม่ตอบ จะพาไปหรือเปล่าก็ไม่ยอมพูด
“อุ๊ย! ...น้องเขาไดเรคมา” ด้วยความตื่นเต้นฉันจึงหันหน้าจอไปให้วาฬ
