O gözlerle karşılaştığım an dudaklarım buruk bir şekil aldı ve içe doğru çekildi. “Eymen…” Fısıltıyla çıkan sesim etrafta yayıldığında gözlerinin altını belki de ilk defa bu kadar kırmızı görüyordum. İçten içe bana acıyor, benimle ilgilenmekten belki de rahat uyuyamıyordu.
“Her şey benim yüzümden…” Dedim acı içerisinde ve önüme döndüm. Birkaç gündür donuk olan duygularım çözülmüş, içimde biriken acı oluk oluk dışarı doğru taşmaya başlamıştı.
“Her şey benim yüzümden…” Sesim az öncekinin aksine çok daha zayıf çıkmıştı. Dizlerindeki bedenimi kaldırıp önüme doğru döndüm. Avuçlarım dizlerimin üzerine baskı yapıyordu. Önümdeki bilinmezliğe baktığımda zihnim sürekli karakterimle ilgili olumsuzluklara kapılıyordu.
Başımı onaylamaz anlamda salladım ve acı içerisinde bağırdım. “Her şey benim yü
