จางลี่เหมยเบิกตากว้างและนิ่งไปทันทีเมื่อซ่งจินหรูพูดจบ
“เจ้าพูดถึงเรื่องอะไร”
“พี่หญิงไม่เข้าใจอย่างนั้นหรือ กงเหรินซินแม้ว่าจะชอบกลั่นแกล้งข้าแต่นางก็ไม่กล้าเอาชีวิต ท่านเป็นคนเดียวที่รู้ว่าข้าแพ้ละอองหญ้า และสิ่งที่ข้าเจอในชาดทาปากและยาทาผื่นของเจ้าก็คือผงหญ้าซิ่งฮวา จางลี่เหมยเจ้านี่ร้ายกาจมากที่คิดจะกำจัดข้าโดยหลอกยืมมือกงเหรินซิน”
“เจ้า! นี่เจ้า…”
“ข้ารู้ได้เช่นไรน่ะหรือ ในวันที่ท่านหมอบอกว่าข้าได้รับพิษในตอนนั้นเดิมทีข้าไม่คิดสงสัยท่าน แต่ว่าหลังจากเรื่องหนอนในงานเลี้ยงของสนมลี่ทำให้ข้าเริ่มสงสัย นึกไม่ถึงว่าจะคบหากับอสรพิษเอาไว้ข้างตัว วันนี้ที่เจ้าพบเจอเรื่องแบบนี้ก็สมควรแล้ว”
“ซ่งจินหรู เจ้า!”
“ข้าทำไมงั้นหรือ ที่ข้ายอมช่วยเจ้าเก็บเรื่องที่จะฆ่ากงเหรินซินในวังโดยจ้างนักฆ่าหญิงที่ลอบปลอมตัวเป็นนางรำเข้ามาในวัง ก็เพราะยังคิดว่าเจ้าคือสหาย แต่เหตุใดวันนั้นจึงได้คิดจะกำจัดข้าไป
