เรื่องที่โปรดปรีดาพูดโพล่งออกมาทำให้คนฟังแทบตั้งตัวไม่ทัน ณกูลนิ่งงันไปหลายอึดใจ คิดทบทวนอยู่หลายรอบว่าหูฝาดไปรึเปล่า พอตั้งสติได้ว่านี่เป็นเรื่องใหญ่และเสี่ยงมาก จึงถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจ
“ที่พูดเมื่อกี้ โปรดจริงจังใช่มั้ย คิดดีแล้วเหรอ”
ณกูลรู้ดีว่าโปรดปรีดารักดนุวัศแทบทุกลมหายใจเข้าออก เธออยู่ไม่ได้ด้วยซ้ำถ้าไม่มีมัน ทั้งที่มันทำเลวกับเธอสารพัด ทรมานเธอจนเขาทั้งเจ็บใจและเจ็บปวดแทน แต่ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไรโปรดปรีดาก็ไม่ยอมไปจากมัน เธอยังคงรักและภักดีต่อสามีที่ไม่เคยเห็นค่ากันเลยอยู่เต็มหัวใจ
“ใช่” เธอพยักหน้า แววตาเด็ดเดี่ยว
ชายหนุ่มยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ทั้งดีใจระคนโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก อดใจไม่ไหวสวมกอดเธอทั้งตัว เขากลัดกลุ้มเรื่องนี้มานาน ในที่สุดโปรดปรีดาก็ตาสว่างสักที
“เอ่อ...กาย”
ได้ยินโปรดปรีดาเรียกเขา ณกูลก็รู้ตัวว่าดีใจมากเกินไปหน่อย เขารีบผละออกห่างจากเธอ แต่ยังมองสำรวจหญิงส
