รมิดาจึงลุกพรวดโผเข้ากอดเขาด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา ตีหน้าเศร้าชิงฟ้องเขาก่อนด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้นว่า
“ดอมช่วยมิดากับลูกด้วยค่ะ เมียคุณตบมิดา แถมยังจะทำร้ายลูกของเราอีก ถ้าคุณมาไม่ทัน มิดากับลูกคงจะตายคามือเมียของคุณไปแล้วแน่ๆ เลยค่ะ”
ดนุวัศไม่ได้ฟังที่หล่อนพูดเลยสักคำ สะบัดแขนออกแล้วปรี่เข้าหาภรรยาที่ยืนนิ่งเฉย ยกมือกุมหัวไหล่มน เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงว่า
“เจ็บตรงไหนรึเปล่า รมิดาทำอะไรเธอมั้ย?”
รมิดาเบิกตามองชายหนุ่มอย่างเหลือเชื่อระคนโกรธเคือง ดนุวัศเอาแต่เป็นห่วงเป็นใยเมียเขาคนเดียว แต่กับหล่อนเขาไม่ชายตามองกันเลยสักนิด ทั้งที่หล่อนอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ทั้งคน
ทำอย่างนี้มันจะเกินไปแล้ว!
“คุณจะไปสนใจมันทำไม คนที่คุณควรเป็นห่วงคือมิดาต่างหาก” หล่อนกำมือแน่น กระทืบเท้าเต้นเร่าๆ แหวใส่เขาอย่างเหลืออด
ดนุวัศละสายตาจากภรรยามามองจอมสร้างเรื่องอย่างเย็นชาทิ่มแทง ที่เขาวิ่งมาหน้าตื่นเมื่อ
