8.36 pm.
ฟึ้บ
ผมวางชีทที่ตัวเองกำลังถือขึ้นมาอ่านลงกับโต๊ะอีกครั้ง และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ผมต้องหันมองออกไปด้านนอกของตัวคาเฟ่อีกครั้ง เพราะตอนนี้มันเลยเวลานัดของผมกับจีนมาได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว ปกติจีนสายแต่ก็ไม่ถึงกับสายเป็นครึ่งชั่วโมงขนาดนี้ แถมโทรไปก็ยังไม่รับอีก
"บอกแล้วว่ามาตอนนี้มันไม่มีโต๊ะให้นั่งหรอก"
"เฮ้อ ก็ว่ารีบแล้วนะ"
เสียงของผู้หญิงกลุ่มนึงที่เดินเข้ามาในร้านทำให้ผมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียวต้องเงยหน้ามอง ก่อนจะมองออกไปนอกร้านอีกครั้งและหันมาเก็บชีทที่เตรียมมาสอนใส่กระเป๋า และขยับลุกให้พวกเธอเพราะผมคิดว่ายังไงวันนี้จีนก็คงจะไม่มาจริงๆ
"ขอบคุณนะคะ"
"ครับ"
ผมพยักหน้าให้พวกเธอ ก่อนจะเดินออกมาจากร้านและเดินไปรอรถที่ป้ายรถเมล์ซึ่งรอไม่นานรถก็มาจอดให้ขึ้นผมจึงเดินขึ้นไปหาที่นั่งติดหน้าต่างและสวมหูฟังเปิดเพลงฟังคลอไปตามทางถนนในยามค่ำคืน วันนี้อากาศดีไม่เย็นหรือร้อนมากแต่ที่ไม่ด
